Piątek, 28 października 2011 roku, XXX tydzień zwykły, Rok A, I

Przeżywamy dziś święto dwóch Apostołów: Szymona i Judy Tadeusza. W opisach ewangelijnych znajdziemy o nich bardzo niewiele. Podane są jedynie ich imiona w spisach Apostołów. Szymon jest określony przydomkiem Zelota – gorliwiec. Należał do ugrupowania, które pragnęło ścisłego przestrzegania Prawa Starego Testamentu i było w egzekwowaniu tego Prawa bardzo gorliwe. Juda Tadeusz to brat Jakuba Młodszego, a więc jakiś krewny Jezusa Chrystusa. Jest on autorem Listu umieszczonego w kanonie Nowego Testamentu, a w tradycji uważany jest za patrona spraw beznadziejnych. Tyle mówią nam „biogramy apostołów”. Natomiast w dzisiejszej Ewangelii znajdziemy jedno bardzo ważne zdanie. Chrystus po modlitwie schodzi z góry do grupy uczniów i spośród nich wybiera Dwunastu Apostołów. Wybiera ich bardzo dokładnie wołając każdego po imieniu. To zawołanie po imieniu jest kluczem do dzisiejszego święta. Chrystus przygotowywał tych, którzy stali się świadkami Jego Zmartwychwstania i wybrał ich po imieniu. Dokładnie tak samo jest ze mną i z Tobą. Chrystus woła nas po imieniu abyśmy byli świadkami Jego Zmartwychwstania. To wołanie rozpoczęło się dwa tysiące lat temu od zawołania Apostołów i trwa do dziś. Potrzeba bowiem kolejnych pokoleń świadków, aby Ewangelia mogła być głoszona. Dzisiejsze święto jest przypomnieniem tamtego wołania Chrystusa.

Ile razy w liturgii wspominamy i świętujemy Apostołów tyle razy trzeba nam zatrzymać się nad tajemnicą Kościoła. Dlatego, że Kościół został zbudowany na Fundamencie Apostołów, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus. Tym „kamieniem węgielnym” jest fakt Zmartwychwstania Chrystusa – najważniejsze wydarzenie w historii świata. Fundament to głoszenie Ewangelii przez Apostołów – pierwszych świadków Zmartwychwstania. To jest solidna podstawa wspólnoty ludzi nazwanej Kościołem. Dlatego św. Paweł w dzisiejszym czytaniu z Listu do Efezjan może powiedzieć do każdego z nas: nie jesteś kimś obcym i anonimowym, ale jesteś mieszkańcem domu Boga i bratem świętych i Apostołów. Kiedy bowiem jesteś we wspólnocie Kościoła na liturgii i słuchasz Ewangelii ze zrozumieniem: tzn. z wiarą, że to mówi do Ciebie sam Bóg i, że to Słowo, które słyszysz jest o tobie i twoim życiu to otwierasz się wtedy na Ducha Świętego, który działając w tobie przemienia Cię od wewnątrz. I wtedy twoje ciało staje się Świątynią, bo jest pełne Ducha Świętego. Takie doświadczenie niemożliwe by było bez Kościoła zbudowanego na Apostołach i ich następcach. Dlatego Chrześcijanin musi trwać w łączności z Apostołami: Ojcem Świętym i biskupami i ma im być posłuszny. Chrystus wybierając Apostołów jasno określił, powierza im głoszenie Dobrej Nowiny o Zbawieniu. Kościół Ewangelie głosi już dwa tysiące lat; a każde święto Apostołów to święto zbudowanej na nich wspólnoty.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów