Środa, 21 grudnia 2011 roku, IV tydzień Adwentu, Rok B, II

W dzisiejszej Ewangelii ukazana jest Maryja jako pierwsza Zwiastunka Najwspanialszej Nowiny. Kiedy pod Jej sercem rozpoczął swoje życie Boży Syn przybierając ludzką naturę Maryja zostaje przepełniona wielką radością. Zadziwiona ale jeszcze bardziej pełna wdzięczności Bogu za wypełnienie obietnicy nie zatrzymuje tej radości jedynie dla siebie.

Świadomość zamieszkania w Niej Bożego Syna niesie Ją poprzez góry. Oznacza to, nie tylko to, że skróciła sobie drogę do krewnej Elżbiety, ale w języku biblijnym, jak mówią Ojcowie Kościoła, oznacza to, że weszła Maryja w głębie życia Bożego.

Maryja idzie z pośpiechem, jedynym powodem tego pospiechu jest radość z rozpoczętego dzieła Odkupienia i chęć jak najszybszego ogłoszenia tej Radosnej Nowiny Reszcie Wiernej Narodu Wybranego, którego przedstawicielami była rodzina Elżbiety i Zachariasza. Gdy dociera tam przekazuje pozdrowienie, czyli oznajmia tę wielka Tajemnicę, na skutek której porusza się Jan Chrzciciel pod sercem Elżbiety, zostając już w łonie swej Matki uświęcony. Perykopa ta kończy się wypowiedzią św. Elżbiety, w której wypowiada najwspanialszą postawę Maryi w tym momencie Jej życia: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa wypowiedziane Ci od Pana.

Postawa Maryi jest dla nas adwentowym zaproszeniem, abyśmy i my dostępując zamieszkania w nas Chrystusa przez łaskę rozradowali się i weszli w głębsze zjednoczenie z Nim, które wyrażałoby się w głębszej modlitwie, w przeżywaniu przyjaźni z Nim.

Następnie, abyśmy umieli tą radością obdarzać innych, zwłaszcza naszych bliskich.

Wreszcie niosąc Chrystusa do naszych rodzin, miejsca życia i pracy byli przedłużeniem Jego nieustannego rodzenia się i zbawiania wszystkich, do których docieramy i z którymi żyjemy.

Teolog, wykładowca teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium
Duchownym Franciszkanów w Krakowie, rekolekcjonista sióstr zakonnych i księży – Kraków