Czwartek, 22 grudnia 2011 roku, IV tydzień Adwentu, Rok B, II

Maryja w dzisiejszej Ewangelii jest wyśpiewującą najwspanialszy hymn Wielbi dusza moja Pana, który z kolei po dziś dzień śpiewa codziennie Kościół podczas wieczornej modlitwy uwielbienia Boga. Po jego wyśpiewaniu Maryja pozostaje u św. Elżbiety około trzech miesięcy.

Hymn, który wyśpiewała Maryja jest skrótem Dobrej Nowiny o Zbawieniu. Maryja wyśpiewała radość i uwielbienie Boga za dzieło Wcielenia i Odkupienia, jakiego dokonał Bóg w swojej nieskończonej Miłości. Ponadto uwielbiła Boga za to, że do wielkich dzieł zbawczych powołuje pokornych i tych, którzy są Mu posłuszni.

Pozostając przez około trzech miesięcy u św. Elżbiety, Maryja przemienia się w miłosną pomoc dla swej krewnej, która oczekiwała na rozwiązanie. Maryja tą posługą rozpoczyna nieustanną służbę zbawczemu dziełu Odkupienia. Teraz Elżbiecie, później Jezusowi Chrystusowi, aż po śmierć na Krzyżu i wreszcie Kościołowi po Zmartwychwstaniu, a po Wniebowzięciu całej ludzkiej rodzinie jako Matka w porządku Łaski.

Ponownie w tym epizodzie ewangelijnym Maryja zaprasza nas jako Matka na podobna drogę chrześcijańskiego, czy też apostolskiego życia. Jesteśmy usilnie zaproszeni, abyśmy usłyszawszy Dobrą Nowinę o Zbawieniu szli i głosili ją innym tak słowem jak i świadectwem życia, najpierw naszym najbliższym, a z kolei tym których spotykamy na drodze życia. Następnie, abyśmy nasze codzienne życie przemieniali na jedna wielką służbę drugim, zwłaszcza naszym najbliższym do których, z racji powołania posłał nas sam Bóg.

Teolog, wykładowca teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium
Duchownym Franciszkanów w Krakowie, rekolekcjonista sióstr zakonnych i księży – Kraków