Piątek, 30 marca 2012 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok B, II

 

 

 

 

 

Słowo Boże skierowane do nas dzisiaj pragnie nas zapewnić o Bożej opatrzności i pomocy nawet w najtrudniejszych chwilach naszego życia. Wiara i ufność w Boga, „potężnego mocarza” – według proroka Jeremiasza - i naszego Ojca, poświadczonego przez Jezusa Chrystusa, pozwalają człowiekowi wierzącemu inaczej oceniać czasowe trudności i klęski. Jeżeli Pan wysłuchuje modlitw ludzi strapionych i prześladowanych, to zwycięstwo dobra nad złem i życia nad śmiercią jest tylko kwestią czasu. Nadzieja położona w Jezusie Chrystusie, „Zwycięzcy piekła i szatana”, nie może nigdy zawieść.

 

 

„Pan jest przy mnie jako potężny mocarz”

 

Prorok Jeremiasz (VII-VI w. przed Chrystusem), którego imię znaczy „Jahwe podniesie z upadku” lub „Jahwe wywyższa”, był bardzo „nieszczęśliwym” prorokiem, ponieważ jego przepowiadanie, tak jak i jego księga, przepełniona jest napomnieniami i groźbami, zapowiedziami upadku państwa i niechybnej niewoli (tzw. Lamentacje Jeremiasza). Charakter posłannictwa proroka Jeremiasza nie posiadał jednak tylko jeden wymiar, bardziej „negatywny”, kiedy Jeremiasz, posłuszny Bogu, musiał piętnować i wykorzeniać zło we wszystkich jego przejawach i burzyć wszystko, co zagradzało sercom ludzi drogę do Boga. Druga część jego prorockiego posłannictwa miała charakter bardziej „pozytywny”, ponieważ na riunach świątyni - religijności i Jerozolimy – państwowości, jako kary za bałwochwalstwo i popełniane nieprawości, Jeremiasz powinien teraz budować nowe podstawy właściwej relacji pomiędzy narodem a Bogiem. Prorok zapowiada zatem zawarcie Nowego Przymierza, w którym Prawo Boże zostanie złożone we wnętrzu nowego narodu i wypisane w sercu nowego ludu Bożego. Jest to zapowiedź pojednania między Bogiem a człowiekiem. Jeremiasz zapowiedział również, że Jerozolima zostanie odbudowana, jako święte miasto Pana i wszystkich narodów, które uwierzą i przyjdą do Boga. Nowy Władca – Mesjasz, nowy Dawid, Latorośl Sprawiedliwości, Ojciec Wieczności, czyli Chrystus Pan – obejmie rządy nad nowym odrodzonym ludem Bożym, któremu Bóg da „pasterzy” według „swego serca” i sam będzie jego Bogiem. Jeremiasz nie tylko przepowiada przyjście Mesjasza – Chrystusa, lecz sam przez swe liczne cierpienia doświadcza na sobie Paschy Jezusa Chrystusa, będąc „jak baranek potulny na rzeź prowadzony” (Jer 11, 19). Tak jak Dzieło Paschalne Jezusa zostało potwierdzone i uwieńczone Jego Zmartwychwstaniem, tak i dzieło prorockie Jeremiasza kończy się wspaniałym hymnem na cześć Boga, który „uratował życie ubogiego z ręki złoczyńców” oraz „okrył wieczną i niezapomnianą hańbą prześladowców”.

 

„Pana wzywałem i On mnie wysłuchał”

 

Psalm 18 jest modlitewnym i liturgicznym przedłużeniem prorockiego hymnu dziękczynienia Bogu za wybawienie od nieprzyjaciół, zła i otchłani śmierci. Autor natchniony, który doświadczył pomocy i wybawienia ze strony Boga w różnych sytuacjach życiowych, obdarza swego Pana–Boga litanijnymi wezwaniami i zastępczymi imionami: „mocy moja”, „opoko moja i twierdzo”, „mój wybawicielu”, „skało moja”, „tarczo moja”, „mocy zbawienia mego i moja obrono”. Bóg psalmisty to Osoba, która „słyszy” jego wołanie. Wiara i ufność w Boga, który wysłuchuje modlitwy, chroni i wybawienia od zła, rodzi wdzięczność i miłość: „Miłuję Cię, Panie!”.

 

 

„Wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu”

 

Jakże radykalnie odmienna jest reakcja Żydów na „wiele dobrych czynów” zdziałanych dla nich przez Jezusa. Zamiast podziękowania i hymnu wdzięczności, kamienie i chęć ukamienowania ich Dobroczyńcy. Zamiast aktu pokornej wiary, brutalne oskarżenie o bluźnierstwo. Czy zapomnieli, że Pismo Święte nazywa „bogami tych, do których skierowano słowo Boże” i którzy przyjmując Boga w Jego Słowie, uświęcają się stając się synami samego Boga? Jezus wskazuje nam i im jeszcze inną drogę wiary. Jeżeli nie wierzycie Słowu samego Boga, to patrzcie i analizujcie dzieła Jezusa Chrystusa. Czy ktoś z was lub z nas wskrzesił umarłego? Czy ktoś z was lub z nas nakarmił pięcioma rybami i dwiema rybami pięć tysięcy ludzi?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka),
Accademia Alfonsiana – Rzym