Czwartek, 14 marca 2013 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, I

Dobry i szanowany przez podwładnych król miał dwie córki – mądre i piękne królewny. Jedna z nich została pewnego razu porwana, uprowadzona i wywieziona w nieznanym kierunku. Służby królewskie po jakimś czasie ustaliły gdzie jest więziona. Król osobiście, z oddziałem wojska, udał się tam, aby córkę uwolnić. Wojsko okazało się zbędne – jedyny człowiek pilnujący porwanej nie stawiał oporu. Lecz gdy wzruszony król ujrzał swoją córkę i zaprosił do karety, aby zawieźć ją do królewskiego pałacu, stało się coś, czego nie przewidział. Oto okazało się, że królewna jest chyba pod wpływem jakiegoś silnego otumaniającego środka halucynogennego – patrzyła bowiem na swego ojca szklanym wzrokiem i zarzekała się, że nie zna go oraz, że jest jej tu dobrze i nigdzie się stąd nie wybiera… Zasmucony ojciec nie chciał używać wobec swego dziecka przemocy, ale przecież też nie chciał zostawić jej w takim stanie. Postanowił wezwać drugą swoją córkę (zdrową), aby ta – znając sekrety, tajemnice, marzenia i pragnienia siostry – przekonała uprowadzoną, że warto wrócić tam, gdzie jest jej właściwe miejsce… Nie od razu i niezbyt łatwo, ale udało się – serce przemawiające prawdą do serca zostało przyjęte, opowieść skończyła się dobrze…

Autor jednak wskazał dodatkowo klucz do jej szerszej interpretacji… Dobry król to Bóg Ojciec. Uprowadzona córka to ludzkość otumaniona grzechem i egoizmem, deklarująca że nie potrzebuje Boga, przykazań, modlitwy, dobrych rad… W tej sytuacji Bóg nie stosuje przemocy, ale posyła… „siostrę” która zna nasze najskrytsze tajemnice – Biblię… i ma nadzieję, że ona przekona nas, iż warto wierzyć prawdzie…

W Biblii czytamy – a dziś w liturgii słyszymy – o Mojżeszu, o Janie Chrzcicielu, wreszcie o Jezusie. Jezus przypomina: „mówię to, abyście byli zbawieni…” i odsyła nas do Pisma, w którym znajdziemy pokarm na życie wieczne. Oby i nasza historia skończyła się dobrze, a skończy się dobrze, jeśli będziemy przyjmować Słowo, którym Bóg codziennie chce nas karmić.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, wychowawca i wykładowca w Wyższym Seminarium
Duchownym Redemptorystów – Tuchów