Początki Nowenny Nieustannej w Polsce – część II

 

 

 

 

1. Historia

 

Początki Nowenny w Polsce naznaczone są przez postać O. Stanisława Solarza - wielkiego czciciela MBNP i propagatora Jej kultu. On to w roku 1949 był magistrem nowicjatu redemptorystów w Łomnicy. Tam miał szerokie pole do działania, gdy chodzi o kult MBNP. I właśnie dzięki niemu doszło do zaprowadzenia Nowenny Nieustannej w tymże nowicjacie. Miało to miejsce 8 września 1949 roku.

Jednak to nabożeństwo dotyczyło tylko samych nowicjuszy i nie wychodziło poza kaplicę nowicjatu. Było ono odprawiane w każdą środę. Forma była zbliżona do znanej nam dzisiaj. O. Solarz korzystał z łacińskiej książeczki, która stanowiła podręcznik tego nabożeństwa w kościele redemptorystów w Rzymie. Były więc śpiewane pieśni, modlitwa rzymska (czasem była odmawiana tzw. II modlitwa rzymska). Nowicjusze pisali prośby i podziękowania, które odczytywano w czasie nabożeństwa.

Przy tej okazji warto wspomnieć, że w tym nowicjacie kult MBNP był bardzo żywy i starano się na różny sposób oddać cześć Matce Najświętszej. Trzeba tu powiedzieć przede wszystkim o tym, że właśnie tam w Łomnicy powstały i zostały po raz pierwszy zaśpiewane godzinki ku czci MBNP. Powstały one za sprawą O. Solarza i S. Alicji z Białego Klasztoru w Nowym Sączu.  Inną formą kultu Matki Bożej było wykonywanie przez nowicjuszy kapliczek ku czci Matki Bożej, a następnie umieszczanie ich na szlakach turystycznych i szczytach górskich w okolicach Łomnicy.

Również sam klasztor w Łomnicy miał być znakiem czci dla Maryi poprzez nadanie mu specjalnej nazwy. Do dziś można na frontonie tego klasztoru przeczytać słowo „MARIANUM”. Widzimy tu podobieństwo do tego, co uczynił św. Maksymilian Kolbe, który na cześć Niepokalanego Poczęcia NMP nadał nazwę całej miejscowości.

 

 

2. Uwagi teologiczne

 

Uświadamiając sobie bogactwo form oddawania czci Matce Bożej, zauważmy, że powinny one być ukierunkowane na uświęcenie człowieka, każdego z nas. Nasze uświęcenie dokonuje się między innym przez modlitwę. Św. Alfons powie nawet, że: „Kto się modli, ten się zbawi”. Modlić się można w różny sposób i w różnym miejscu. Ale ważne jest byśmy nigdy z modlitwy się nie zwalniali, byśmy nigdy modlitwy nie zaniedbywali. Należy też mieć na uwadze świętość innych. Bowiem do świętości nie możemy dążyć w pojedynkę. I dlatego modlitwa chrześcijanina winna być modlitwą za innych i z innymi, by w ten sposób pomagać drugim w stawaniu się świętym.

Dlatego też cały wysiłek Kościoła idzie w tym kierunku abyśmy uświęcali się we wspólnocie. To zaś nazwać można świętością całego Kościoła, która z jednej strony jest darem otrzymanym od Boga, a z drugiej strony czymś co wymaga nieustannej troski każdego z nas. Dużą rolę mogą w tym odegrać nabożeństwa maryjne wraz z Nowenną Nieustanną.

 

 

3. Wnioski dla nas

 

Gdy myślimy o świętości naszej i całego Kościoła zwróćmy uwagę na jeden z ważniejszych punktów Nowenny Nieustannej. Mianowicie: pisanie i składanie próśb na Nowennę. Taki gest może stanowić dla nas okazję do wyrażenia prośby o świętość. Gdy prosimy o zdrowie, pomyślność czy też inne sprawy doczesne, to tym bardziej winniśmy mieć na uwadze dobra duchowe, wśród nich zaś świętość.

Byłoby czymś wspaniałym gdyby pojawiały się na naszych nabożeństwach tego typu prośby: „Matko Nieustającej Pomocy! Proszę Cię całym sercem, pomóż mi osiągać świętość na każdy dzień. Pomóż mi osiągać świętość w wypełnianiu moich obowiązków stanu i zawodu. Pomóż mi osiągać świętość w stosunku do innych, aby w ten sposób poszerzał się krąg ludzi świętych. Matko, proszę Cię o to gorąco.”

Piszmy więc i składajmy tego rodzaju prośby do Matki Bożej. Módlmy się o świętość naszą, naszych rodzin, całego społeczeństwa i Kościoła. Niech to będzie jedną z największych naszych trosk. 

 

 

 

 

 

 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Elbląg