Wtorek, 03 grudnia 2013 roku, I tydzień Adwentu, Rok A, II

Idźmy z radością na spotkanie Pana!

Znowu motywem przewodnim jest radość. Tym razem Jezus rozradował się w duchu. Z tej radości popłynęła modlitwa uwielbienia. I to za co? Za to, że Bóg, jako dobry Ojciec dostrzega również małych i prostaczków. Boimy się nieco tego ostatniego słowa, bo kojarzy nam się z prostakiem. A to na pewno nie jest pochlebne określenie. Niestety możemy dostrzec dziś w świecie wiele takich prostaków, którym wydaje się, że bez Boga potrafią zaprowadzić prawdziwy ład i pokój na świecie.

O ile mądrzejszy jest w tej dziedzinie Psalmista! Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.

Można oczywiście uczynić zarzut, że owszem przyszedł już i niewiele tego wynika. Wojny i niezgoda kwitną w najlepsze i to w różnych zakątkach świata. Nie tylko świata, ale i naszej Ojczyzny. Chciałoby się westchnąć jak Zagłoba w „Potopie”: Panie! kiedy Ty dasz spokój tej Rzeczypospolitej… Nie tylko w Ojczyźnie, ale i w naszych rodzinach bywa niezgoda i domowa wojna.

Jezus mówi dziś w ewangelii: „szczęśliwe oczy, które widzą to co wy widzicie”. Oczywiście miał na myśli samego siebie i wszystkie te cuda, których byli świadkami. Na największy jeszcze przyjdzie nieco poczekać, czyli na Jego zmartwychwstanie. To ono będzie gwarantem tego, co opisał Izajasz. Powszechny mesjański pokój, który tak naprawdę nie mieści nam się w głowie. No bo jak wilk zamieszka z barankiem? Toż niemożliwe według naszej logiki. I mamy rację, ale przecież wszystko odmieni się wtedy, gdy Pan przybędzie. Wcześniej jednak trzeba byśmy pozwolili, aby spoczął na nas Duch Pana. Niech on napełni nas przede wszystkim darem mądrości, byśmy umieli wielbić Boga za to, że wciąż do nas przychodzi.

Duszpasterz w Parafii św. Józefa i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu (Toruń-Bielany)