Niedziela, 16 marca 2044 roku, II tydzień Wielkiego Postu, Rok A, II

 

 

 

 

 

Ukochani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia.

 

„To jest Syn mój umiłowany” (Mt 17, 5). To ten który na „życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” (2 Tm 1, 10).

 

Przeżywamy dziś, drugą Niedzielę Wielkiego Postu. Okres Wielkiego Postu prowadzi nas systematycznie i pedagogicznie, tak jak prowadził przez wieki rzesze katechumenów, do wyznania i odnowienia wiary w Chrystusa. Wielki Post, to specjalny czas liturgicznego roku, w którym rozbrzmiewa tak bardzo mocno zachęta do nawrócenia, wypowiedziana w chwili posypywania popiołem: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. To czas łaski i zbawienia, słyszymy w wielkopostnej prefacji; to czas ustanowiony przez samego Boga, aby odnowić łaską świętości ludzkie serca.

 

Aby w pełni doświadczyć łaski nowego życia wypływającego z paschalnego Krzyża, potrzeba nam stale tej odnowy, gdyż jeszcze gnieździ się w nas, tak mocno zaczyn starego człowieka: zaczyn egoizmu i indywidualizmu; zaczyn korupcji; zaczyn kłamstwa; zaczyn niewierności; zaczyn bezbożności i niewiary; zaczyn nieuczciwości, zaczyn obojętności, zaczyn niesprawiedliwości; zaczyn pożądliwości, czy jeszcze zaczyn zawiści, nienawiści i zemsty, które prowadzą do wojen i wszelakiej przemocy.

 

„To jest Syn mój umiłowany” (Mt 17, 5). To ten który na „życie i nieśmiertelność rzucił  światło przez Ewangelię” (2 Tm 1, 10).

 

Liturgia Słowa dzisiejszej Niedzieli wskazuje na czym polega ta wielkopostna odnowa, tak niezbędna do przeżycia paschalnego spotkania z Chrystusem. To odnowa, to nawrócenie wypływające z posłuszeństwa wiary, tak jak to stało się w życiu Abrahama. Odnowa i nawrócenie to nieustanne wychodzenie z zależności, z zasiedzenia się w grzechu czy strukturach, które zniewalają to wsłuchanie się z ufnością w boże obietnice.

 

Ta wielkopostna odnowa to spojrzenie na życie w świetle Ewangelii Jezusa Chrystusa, tak jak pisze Święty Paweł w liście do Tymoteusza. Swoje życie, swoje nawrócenie, swoją misje, swoje cierpienia, swoje kajdany widzi w świetle Ewangelii. To wszystko ma sens dla niego tylko w świetle Ewangelii! Papież Jan Paweł II głosił: „Nie bójcie się Ewangelii”. Ona wyzwala, ona ubogaca, ona oświeca horyzonty ludzkich wysiłków. A Papież Franciszek, w swojej adhortacji Evangelii Gaudium, mówi: nie pozwólmy aby ideologie tego świata wykradły nam ewangelię! Nie pozwólmy aby przeciwności życia i przeszkody stawiane na naszej drodze wykradły nam ewangeliczną nadzieję! Nie pozwólmy, aby egoizm i zamknięcie się w sobie wykradły nam bogactwa ewangelicznej i kościelnej wspólnoty! Nie pozwólmy, aby istniejące różnice w wyznaniu tej samej wiary, wykradły nam ideał chrześcijańskiej i braterskiej miłości! (por. EG 76-109).

 

Ta wielkopostna odnowa naznaczona jest doświadczeniem spotkania na górze. Tak jak „wiara rodzi sie z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17), również życie i odnowa wiary zasadza się na spotkaniu z Chrystusem o którym powiedziano: „To jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” (Mt 17, 5).Ta odnowa może być doświadczoną wszędzie, w jakiejkolwiek chwili życia, ale, w sposób szczególny doświadczamy jej kiedy wspinamy się, co Niedzielę, na naszą parafialną górę przemienienia, tak jak to uczynili Apostoł Piotr, Jakub i Jan, podążając za Chrystusem.

„To jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” (Mt 17, 5).

 

Co ta dzisiejsza Wielkopostna Niedziela, co to dzisiejsze spotkanie na tej symbolicznej górze, w tym symbolicznym parafialnym namiocie może wnieść w nasze życie?

 

To dzisiejsze niedzielne spotkanie i wsłuchanie się w Słowo Syna umiłowanego, odnawia w nas świadomość wybrania i powołania do wyjścia i do opuszczenia tego, co nie pozwala nam stać się w świecie, w społeczeństwie, w pracy i w rodzinie, znakiem bożego błogosławieństwa i odnowy.

 

To niedzielne doświadczenie wielkiej tajemnicy wiary, posilone chlebem eucharystycznym pozwala nam popatrzeć na nasze życie, naznaczone tak różnorodnymi doświadczeniami radości i smutków, grzechów i nawróceń, porażek i zwycięstw, w świetle Ewangelii. Ono nadaje prawdziwy sens naszej ludzkiej egzystencji.

 

To dzisiejsze spojrzenie na mistyczne doświadczenie wiary Apostołów, pozwala popatrzeć, w świetle Ewangelii i w świetle wiary na nasz Kościół i na naszą wspólnotę parafialną, naznaczonych wielkością i jednocześnie ich ludzką słabością, które domagają się nieustannego nawrócenia, osobistego i wspólnotowego, ale które, pomimo wszystko, są uprzywilejowanym miejscem do spotkania z Chrystusem.

 

 

Dlatego, też Papież Franciszek nawołuje w Evangelii Gaudium: „Nie pozwólmy, aby wykradziono nam życie wspólnoty” (EG 92). Nie pozwólmy więc, aby wykradziono nam ten święty czas wielkopostnej odnowy. Nie pozwólmy, aby wykradziono nam Niedzielę! Nie pozwólmy, aby wykradziono nam chęć wstąpienia na parafialną górę, aby tam spotkać się z Chrystusem w jego tajemnicy przemienienia, która i nas przemienia! Amen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misjonarz pracujący w Wiceprowincji Redemptorystów w Bahia (Itabuna, Brasil) – Brazylia