Sobota, 29 marca 2014 roku, III tydzień Wielkiego Postu, Rok A, II

„Dziękuję Ci Boże, że nie jestem, jak inni ludzie”. Słusznie śmieszy nas postawa i sposób myślenia faryzeusza i prawdopodobnie celem Jezusa było przedstawienie postawy faryzeusza właśnie w taki sposób, żeby budziło to uśmiech politowania ze strony otoczenia. Ta karykatura ma nam uświadomić, na jaką śmieszność narażamy się zawsze wtedy, gdy porównujemy się z innymi i gdy źródłem naszego dobrego samopoczucia jest to, że inni są gorsi od nas. Każdy z nas ma własną drogę, na miarę obdarowania i nie może „zaniżać lotów”, bo inni „lecą nisko”. Dla nas punktem odniesienia powinien być tylko Jezus, Syn Boży i niedosyt, że jeszcze nie jesteśmy tacy jak On.

Najważniejszym przesłaniem dzisiaj opowiedzianej przypowieści jest orędzie o miłosierdziu Boga. Człowiek, który uznaje swoją grzeszność, który jest w stanie zdobyć się na skruchę, nieomylnie doświadczy usprawiedliwienia, bo miłosierdzie Pańskie nie zna granic. Faryzeusz, który ma poczucie własnej doskonałości, właściwie nie potrzebuje Bożej pomocy. Tym samym zamyka się na dar Bożego miłosierdzia, które nie może się przebić przez pancerz jego samozadowolenia.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Kraków