Sobota, 05 kwietnia 2014 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok A, II

Spór o Jezusa, który relacjonuje dzisiejsza Ewangelia, toczy się poza plecami samego zainteresowanego. Dyskusja o kimś, kto nie ma głosu i nie może bronić się samodzielnie, jest typowym obrazem obmowy, oszczerstwa i plotki.

Następstwem sporu było rozdwojenie, a więc podział. Gdy współcześnie chce się kogoś delikatnie zdeprecjonować w oczach innych ludzi, mówi się o nim, że jest postacią kontrowersyjną. Tak, Jezus jest jak najbardziej osobą kontrowersyjną – u jednych budzi zachwyt, u innych nienawiść. „Kontrowersyjność” nie jest jednak wadą, lecz zaletą. Świadczy o Jego wyrazistości, która nie pozwala być wobec Niego obojętnym.

Ocena osoby Jezusa, odwołująca się do miejsca Jego pochodzenia przypomina nam dotyczące nas oceny na podstawie tego skąd pochodzimy, gdzie pracujemy, jakie mamy wykształcenie. Jak bardzo takie oceny potrafią być krzywdzące.

Uderzające są słowa strażników:

„Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia”.

Oni, którzy niejednokrotnie słyszeli przemówienia różnych rabinów żydowskich, intuicyjnie poznali, że Jezus jest kimś wyjątkowym, kto przewyższa innych mądrością i autorytetem. Aby przekonać się o niezwykłości nauczania Jezusa nie trzeba być uczonym. Czasem owa „uczoność” wręcz przeszkadza.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Kraków