Środa, 16 kwietnia 2014 roku, Wielki Tydzień, Rok A, II

Ostatnia odsłona dramatu z Judaszem w roli głównej. Jego chciwość popchnęła go do katastrofalnej decyzji: „Co mi dacie, a ja wam Go wydam”. Pamiętajmy jednak, że zanim zdobył się na ten zdradziecki czyn, musiał dużo wcześniej „rozciągać” swoje sumienie poprzez wiele nadużyć.

Zazwyczaj wielki grzech jest skutkiem mnóstwa małych niewierności, które usypiają sumienie. Bardzo surowa ocena Jezusa wyrażona w słowach wypowiedzianych w odniesieniu do zdrajcy „lepiej, gdyby się nie narodził”, nie jest tylko osądem jednorazowego potknięcia, którego na skutek własnej słabości miałby dopuścić się Judasz, lecz podsumowaniem całokształtu jego życia, w którym miał szansę uwierzenia Jezusowi i Jego słowu zbawienia: przecież był z Nim, słuchał Go, widział znaki. Tę szansę nawrócenia miał aż do końca, nawet wtedy, gdy zrozumiał swój błąd.

Współczesne próby umniejszania winy Judasza, podające jako argument, że przecież ktoś musiał to zrobić, lekceważą oczywistą prawdę, że Judasz jest człowiekiem niewykorzystanej szansy, którą otrzymał tak jak inni. Jemu także Jezus zaufał! Bardzo wiele zależało od jego osobistych decyzji. To i nas przestrzega, że także od naszych osobistych wyborów zależy wieczność.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Kraków