9 listopada to dla redemptorystów dzień urodzin. W tym bowiem dniu obchodzą oni 282. rocznicę założenia Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Powstało ono w 1732 r. w Scala nad Zatoką Amalfitańską, gdzie św. Alfons Liguori wraz z kilkoma towarzyszami dał początek pierwszej wspólnocie redemptorystów, pragnąc iść za przykładem Jezusa Chrystusa w przepowiadaniu Dobrej Nowiny ubogim. Jego życie stało się misją i służbą dla ludzi najbardziej opuszczonych. 25 lutego 1749 roku nowe Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża Benedykta XIV.

Specjalne słowo do redemptorystów z okazji 282. rocznicy powstania Zgromadzenia skierował Przełożony Generalny o. Michael Brehl. Dokonuje w nim podsumowania kończącego się oficjalne w tym właśnie dniu Roku Wspierania Redemptorystowskiego Powołania Misyjnego, który był przeżywany w całym Zgromadzeniu od 1 sierpnia 2013 r. Rok Powołaniowy przeżywany pod hasłem: „Świadkowie i misjonarze Odkupienia”, miał dwa konkretne cele: z jednej strony miał on promować nasze powołanie i zapraszać innych do przyłączenia się do nas jako świadków i misjonarzy Odkupienia; a z drugiej strony miał on zapraszać nas wszystkich do odnowienia i pogłębienia powołania misyjnego, które otrzymaliśmy, aby przeżywać je w większej radości i zawierzeniu.

O. Generał przywołuje liczne wydarzenia i inicjatywy, które przyszły nam z pomocą, aby podejmować refleksję nad naszym redemptorystowskim powołaniem misyjnym. Był to rzeczywiście czas łaski, naznaczony nadzwyczajnym duchem kreatywności i zapału, który pobudził wyobraźnię w całym Zgromadzeniu. Przełożony Generalny podkreśla, że „ten zapał musi być podtrzymywany nadal, poprzez kontynuowanie podjętych inicjatyw w celu odnowienia, pogłębienia i promocji naszego redemptorystowskiego powołania misyjnego”. Dlatego ustanowił dla całego Zgromadzenia Dzień Wspierania Redemptorystowskiego Powołania Misyjnego, który będzie obchodzony każdego roku w drugą niedzielę listopada. Ten specjalny dzień powinien być zawarty w kalendarium każdej wspólnoty. Wezwał też każdą (wice)prowincję, regię i placówkę misyjną, jak również każdą wspólnotę, „aby ten doroczny dzień celebrować poprzez wydarzenia, modlitwy, przepowiadanie i spotkania, które uwydatnią nasze powołanie misyjne i zaproszą innych do włączenia się w misję Odkupiciela, aby nieść Dobrą Nowinę opuszczonym i ubogim”.

Na zakończenie swojego przesłania o. Generał wyraża nadzieję, że „dla misjonarzy redemptorystów i wszystkich, którzy są z nami złączeni w Rodzinę Redemptorystowską, Rok Życia Konsekrowanego będzie zaproszeniem, abyśmy kontynuowali i pogłębiali proces, który już rozpoczęliśmy podczas Roku Wspierania Redemptorystowskiego Powołania Misyjnego”.

Swój list do współbraci z okazji przeżywanej rocznicy skierował także o. Janusz Sok, przełożony Prowincji Warszawskiej Redemptorystów. Pisze w nim w ten sposób: „Kolejna rocznica założenia Zgromadzenia skłania nas do spojrzenia z wdzięcznością na ów powiew Ducha Świętego, który pozwolił św. Alfonsowi myśleć profetycznie i realnie zarazem, dostrzegać problemy ludzkiego ubóstwa, samotności i bezradności, i jednocześnie głosić z przekonaniem, że Ewangelia jest tą właściwą odpowiedzią i niezbędną pomocą. Postawa św. Alfonsa była odważna i nowatorska. Jego zamysł założenia zgromadzenia zakonnego był projektem zdecydowanie innym od dotychczasowych tradycyjnych koncepcji. Niejednokrotnie mówił: my nie jesteśmy, jak inne instytuty, czy: nasze misje są innego rodzaju. Inaczej rozumie wspólnotę – odchodzi od idei naśladowania cnót, czy skupiania się na własnym uświęceniu. Jako ideał stawia otwartość i dyspozycyjność w kontynuowaniu misji Chrystusa Odkupiciela”.

Dzień urodzin to też okazja do pomyślenia z wdzięcznością o naszym własnym powołaniu, o tym, że także my możemy być częścią tej historii, niebanalnej i ważnej, która staje się historią zbawienia. O. Prowincjał w swoim liście podkreśla dalej: „Ten styl się nie zestarzał, nie stracił na znaczeniu i przydatności. Wymaga jednak ciągłego odświeżania, szukania, konfrontowania postaw, słów, akcentów. Zdarzało się, że zasadnicze zwroty były konieczne, by Zgromadzenie przetrwało. Dokonywały się one poprzez rozeznawanie wyzwań i dostosowywanie się do pilnych potrzeb. Ta odważna elastyczność od czasów Założyciela była zawsze naszą charakterystyką”.

Przeżywając kolejne urodziny jako redemptoryści słyszymy wezwanie do nawrócenia i odnowy, tak bardzo potrzebnej zwłaszcza gdy wchodzimy wraz z całym Kościołem w Rok Życia Konsekrowanego. O. Prowincjał stawia przed nami konkretne wyzwania: „Potrzeba nam powrotu do ducha naszego Założyciela, jego mądrości i odwagi, potrzeba modlitwy i dyskusji, potrzeba krytycznego myślenia przenikniętego nadzieją. Potrzeba więc otwartości i słuchania siebie nawzajem, szukania prawdy. Doświadczenie wskazuje, że gdy mieszamy dwa kolory ze sobą, zmianie ulegają obydwa. Odważmy się więc szukać, nie dajmy się zamknąć w schematy, nie ulegajmy pokusie trzymania się drogi wygodnej dla nas”.

W swej refleksji Przełożony Prowincji zachęca też do odwagi i dynamizmu w głoszeniu Ewangelii: „Dobra Nowina ma być głoszona odważnie, zgodnie z biblijnymi zachętami: idź, wykrzycz, głoś, wołaj, podnieś mocno twój głos (por. Iz 40, 9). Ma być głoszona z misjonarskim dynamizmem (Konst. 14) i przekonaniem, że jest taki skarb, wobec którego wszystko inne traci znaczenie. Tym skarbem jest Ewangelia o Jezusie, który zaangażował się w nasz los, rozumie i kocha każdego człowieka, zawsze staje po stronie biednych, marginalizowanych, nieporadnych i grzesznych. … Dlatego w tylu miejscach pilnie potrzebni są ludzie przekonani i wiarygodni ze swoim świadectwem, że Ewangelia jest odpowiedzią na tęsknoty człowieka, jest drogą i daje życiu sens”.

Na zakończenie naszej urodzinowej refleksji przywołajmy życzenie, jakie w swoim liście zawarł o. Generał Michael Brehl:

„W podążaniu za Jezusem, naszym Najświętszym Odkupicielem, niech nam towarzyszy Matka Boża Nieustającej Pomocy. Niech przykład i modlitwa św. Alfonsa i wszystkich współbraci, którzy przed nami kroczyli drogą powołania, wspierają nas i dają nadzieję, abyśmy również my sami mogli żyć radością Ewangelii i głosić ją ciągle na nowo, z mocą i zapałem”.