Niedziela, 30 listopada 2014 roku, I tydzień Adwentu, Rok B, I

 

 

 

 

Czytając dzisiejszą Ewangelię, nachalnie przypominają mi się słowa Jezusa, które przytacza Ewangelista Marek: Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie (Mk 8, 18).

Dlaczego ten cytat łączę z dzisiejszą Ewangelią? Cała dzisiejsza Ewangelia (perykopa, którą czytaliśmy), jak klamrą – jak ramą, jest zamknięta wezwaniem Jezusa, które kieruje do swoich uczniów: „czuwajcie…”.

Czuwać oznacza, „nie spać” – mieć oczy otwarte, widzieć. Czuwać, to być przebudzonym i trzeźwym, zawsze gotowym do podjęcia działania. Czuwać, to znaczy czekać w gotowości, by nie przespać tego najważniejszego wydarzenia. Jezus swoich uczniów zaprasza by „czuwali”, by mieli oczy szeroko otwarte i potrafili patrzeć i jeszcze koniecznie, by potrafili dostrzec to, co trzeba zobaczyć.

Czuwać oznacza również, „być uważnym”, uważać na siebie, uważać na coś, strzec się czegoś, wystrzegać się czegoś, a nawet oznacza troszczyć się o coś.

 

Jezus, kierując do swoich uczniów wezwanie „czuwajcie..”, zaprasza ich, by byli uważni, by strzegli swojej wiary, zaufania i trwania przy Bogu Ojcu, by w swoim patrzeniu na rzeczywistość nie zagubili Bożej ekonomii odkupienia, która zostało im przekazana przez Jezusa Chrystusa.

 

To wszystko, co jest związane z Jezusowym wezwaniem do „czuwania”, koniecznie należy usłyszeć w tę dzisiejszą Niedzielę, która rozpoczyna czas Adwentu. Adwent, który przeżywamy jako chrześcijanie, oznacza „przyjście”, a jednocześnie „obecność” Jezusa Chrystusa, przynoszącego w imię Boga Ojca dar odkupienia dla człowieka. To „czuwajcie”, które Jezus wypowiada w dzisiejszej Ewangelii, zaprasza, by nie przegapić „przyjścia” i „obecności” Jezusa Odkupiciela w realności i rzeczywistości codziennego życia i współczesnej historii.

 

Jeżeli Chrystusowe wezwanie „czuwajcie”, przeniesiemy i umieścimy w naszym życiu, nadając temu wezwaniu cech codziennego, konkretnego życia, to „czuwajcie” będzie znaczyć:

Wypełniać starannie powierzone zajęcia, mieć dobre staranie owszystko w domu, w pracy, w miejscu gdzie Bóg was posyła.

Trwać na modlitwie, by zobaczyć i odczytać poprawnie wolę Boga względem mojej osoby i wypełnić ją do końca.

Pełnić dobre czyny (mieć oczy i widzieć), nakarmić głodnego, napoić spragnionego, przyodziać nagiego.

 

Ten prosty, a jednoczenie konkretny sposób przeżywania „czuwania”, pozwoli zrealizować kolektę z Pierwszej Niedzieli Adwentu: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez dobre uczynki przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa, a w dniu sądu, zaliczeni do Jego wybranych, mogli posiąść królestwo niebieskie.

 

 

 

 

Komentarze pochodzi z Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej,
Tom I, 2015 rok, Wydawnictwo W MISJI, Wrocław.

Autor komentarza (który został napisany na prośbę Redakcji Agendy), otrzymał zgodę na
umieszczenie powyższego komentarza na stronie Redemptorystowskiego Portalu Kaznodziejskiego.

 

 

 

 

 

 

Misjonarz, wykładowca teologii pastoralnej w wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie,
Administrator Redemptorystowskiego Portalu Kaznodziejskiego – Tuchów