Środa, 03 grudnia 2014 roku, I tydzień Adwentu, Rok B, I

Dobry jak chleb...

Ewangelia pachnie chlebem - najlepszym chlebem, bo podanym ludziom przez Jezusa. Skoro wino w Kanie – to przemienione z wody było najlepsze, to i chleb, który On rozmnożył, też musiał być najlepszy – bo Jezus chleb cenił. W podejściu Jezusa do chleba widać coś z szacunku, który kazał polskiemu ludowi całować kromkę, która upadła na ziemię. Nie proszony przez nikogo rozmnażał chleb, by głodni posilić się mogli, rozsyła apostołów z koszykami, by pozbierali resztki chleba, a w modlitwie, której uczył apostołów, znalazło się miejsce na prośbę do Ojca naszego, o chleb powszedni. Na to zainteresowanie Jezusa chlebem, rzucają światło słowa wypowiedziane przez Niego do apostołów w czasie Ostatniej Wieczerzy: „Tak bardzo pragnąłem spożywać tę paschę z wami” (Łk 22, 15). I wtedy, gdy rozmnażał chleb dla ludzi, by nie ustali w drodze, i wtedy, gdy zapowiadał, że: „Ojciec Mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (J 6, 32), i wtedy, gdy mówił: „Ja jestem Chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Kto pożywa ten Chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 51) – nie mógł się doczekać tej Wieczerzy, kiedy da ludziom prawdziwy Chleb.

Cieszył się, że zasiada z apostołami do stołu, by dawać Chleb mówiąc:Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Cieszy się, gdy nas zaprasza do ołtarza i daje nam Chleb mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.

To już nie jest chleb rozmnażany dla ludzi, by nie ustali w powrotnej drodze do swoich domów – to jest chleb na inną drogę, do innego domu, a więc i chleb musi być inny. Droga – do nieba, dom – u Ojca w niebie, a więc chleb musi być z nieba: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje – zmartwychwstałe, na wieki żywe – życiem obdarzające.

Gdyby kazano nam jednym słowem określić chleb: ten rozmnażany przez Jezusa i ten wciąż mnożony przez ojca rodziny  i ten, który daje nam Ojciec z nieba, powiedzielibyśmy o każdym z nich, że jest dobry – a Jezus jest dobry jak chleb. (Pieśń Eucharystyczna).

Emeryt (Bazylika Mniejsza i Sanktuarium Matki Bożej „Strażniczki Wiary”) – Bardo Śląskie