Czwartek, 25 grudnia 2014 roku, Uroczystość Narodzenia Pańskiego, Rok B, I

Prostota i skromność, z jaką Ewangelista opisuje narodzenie i objawienie się Jezusa w dzisiejszej Ewangelii, jest godne zauważenia. Św. Łukasz wykorzystuje taką formę opisu, aby przekazać prawdę, że to, co największe, nawet narodzenie Mesjasza – Zbawiciela, może dokonać się w sposób zupełnie niepozorny, niezauważony przez wielkich tego świata. Jednak aby nie zagubić ważności tego wydarzenia, Ewangelista narodzenie Jezusa umieszcza w ramach historii ogólnej. Czyni to, przekazując bogactwo szczegółów i podając dane chronologiczne; określa dokładny czas wydarzeń, miejsce, zaistniałą sytuację oraz wspomina osoby i piastujące przez nie urzędy (August – panujący cesarz rzymski, Kwiryniusz – wielkorządca Syrii – co może wskazywać na czas 30 r. przed Chr. – 14 po Chr.). Opisując narodzenie Jezusa w sposób bardzo prosty i skromny, z dokładnością kronikarza, św. Łukasz przekazuje prawdę, iż realizacja planu Pana Boga, który działa nieustannie w historii świata i człowieka, dokonuje się nawet wtedy, gdy nie wszyscy to dostrzegają i rozpoznają.

Opis narodzenia Jezusa podany przez św. Łukasza, pozwala nam dostrzec ważną prawdę, którą św. Łukasz przekazuje poprzez słowa wypowiedziane przez anioła do pasterzy „…narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan”, a następnie: „Chwała Bogu na wysokości”. Narodzenie Zbawiciela – Mesjasza Pana jest wydarzeniem, które powoduje, że zastęp aniołów uwielbia Boga. Uwielbienie Boga przez zastęp aniołów należy potraktować jako zaproszenie do oddawania chwały Panu Bogu. Realizację tego zaproszenia spotykamy w liturgii, gdzie wypowiadamy słowa modlitwy: „Chwalimy Cię, błogosławimy Cię, wielbimy Cię, wysławiamy Cię, dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja, Panie Boże, Królu Niebios, Boże Ojcze wszechmogący”. Słowa te zawierają cztery najważniejsze rysy modlitwy chrześcijańskiej: wychwalanie, błogosławieństwo, uwielbienie, dziękczynienie, a wszystkie razem stają się „chwałą”, którą oddaje się Bogu.

Jednak słowa anioła „Chwała Bogu na wysokości”, przytoczone w rzeczywistości narodzenia Jezusa – Mesjasza Pana, można odczytać inaczej. Można nadać im następującą interpretację: „To” narodzenie, które ogłaszamy, „jest chwałą Boga”. Narodzenie Jezusa staje się objawieniem „chwały” Boga. Chwała Boga objawia się w pełni w Chrystusie. Objawiła się w narodzeniu, gdy „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1, 14). Chwała Boga objawia się w Chrystusie zmartwychwstałym i Jego zwycięstwie nad śmiercią (por. Rz 6, 4). I największe objawienie i manifestacja chwały Bożej, która dokona się w Chrystusie, kiedy: „Syn Człowieczy [...] przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów” (Łk 9, 26). Dzień przyjścia „Pana, który zstąpi z nieba” (l Tes 4, 14), będzie to czas największej chwały Ojca, gdyż Chrystus „położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy”, „przekaże królowanie Bogu i Ojcu”. To będzie koniec, lecz koniec okaże się pełnią chwały Bożej, gdy Bóg będzie „wszystkim we wszystkich” (por. l Kor 15, 24-25. 28).

Aniołowie z dzisiejszej Ewangelii ogłaszają nowinę, że Bóg objawił swą „chwałę”, a miłując ludzi, obdarowuje ich „pokojem”. Miłość Boga do „ludzi" stanowi najdoskonalsze objawienie „chwały” Bożej i jest darem przynoszącym „pokój ludziom”. To prawda i przesłanie Bożego Narodzenia ogłoszonego przez aniołów.

Komentarze pochodzi z Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej,
Tom I, 2015 rok, Wydawnictwo W MISJI, Wrocław.

Autor komentarza (który został napisany na prośbę Redakcji Agendy), otrzymał zgodę na
umieszczenie powyższego komentarza na stronie Redemptorystowskiego Portalu Kaznodziejskiego.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów oraz wykładowca teologii pastoralnej w wyższym Seminarium Duchownym
Redemptorystów w Tuchowie, Administrator Redemptorystowskiego Portalu Kaznodziejskiego – Tuchów