Czwartek, 12 marca 2015 roku, III tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

Niełatwe jest zadanie proroka. Warto sobie to uświadomić, gdy słyszymy dzisiaj tak wiele razy zachętę do dawania prorockiego świadectwa, do bycia prorokami we współczesnym świecie.

Zauważmy na przykładzie proroka Jeremiasza, że prawdziwy prorok nigdy nie zaprzestaje nauczania, nawet wtedy, gdy jego słowa są odrzucane, gdy napotyka na poważne przeciwności, gdy pośród ludu nie widać nawet najmniejszych oznak skruchy i żalu. Co więcej, ponownie wzywa lud do przemiany i nawrócenia, mimo iż ten „odwraca się plecami” i „czyni twardym swój kark”. Choć czasem prorok odczuwa opory i targuje się z Bogiem, to jednak pozostaje wierny swemu powołaniu, ponieważ ma wewnętrzne przekonanie, że to Bóg go posyła.

Zadanie prawdziwego proroka staje się jeszcze trudniejsze, gdy zostaje on oskarżony o oszustwo przez tych, którzy wolą fałsz od prawdy. Taki los spotkał Jezusa, który w dzisiejszej Ewangelii jest oskarżany, że współpracuje z szatanem. Oskarżenie to pada, gdy Jezus wyrzuca złego ducha z człowieka niemego. Był to chwyt, do którego faryzeusze uciekali się dość często, gdy byli świadkami cudownych czynów Jezusa i czuli, jak przy tym wzrasta powaga i rozgłos Jezusa wśród tłumów. Chrystus jednak potrafi się obronić i wykazuje, że działa mocą Boga.

Jeśli chcemy podejmować dzisiaj zadanie proroków, to potrzeba nam dużo ludzkiej odporności, nie mniej prawdziwej mądrości i jeszcze więcej zaufania do Boga.

Wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Warszawa