Piatek, 13 marca 2015 roku, III tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

„Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę”. Te słowa proroka Ozeasza są przykładem nawoływania do nawrócenia. Polega ono na zmianie dotychczasowego sposobu myślenia i postępowania. Warunkiem nawrócenia jest zauważenie swoich grzechów i uznanie własnej winy. Jeżeli takie nawrócenie rzeczywiście się dokona, będzie też widać owoce nowego życia: Bóg będzie rosą dla Izraela, a Izrael rozkwitnie jak lilia.

Żydzi musieli zachowywać wiele nakazów i zakazów prawa, a mimo to ich życie często nie stawało się lepsze ani łatwiejsze. W dzisiejszej Ewangelii jeden z uczonych w Piśmie pyta Jezusa: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”. Jakby chciał się dowiedzieć, co jest najważniejsze, czego nie można zagubić. Otrzymuje od Jezusa piękną odpowiedź, która od razu wskazuje na Boga jako jedynego Pana. Z wielkiej liczby praw Jezus wydobywa dwa najważniejsze przykazania:

pierwsze dotyczy miłości Boga,

drugie natomiast, dotyczy miłości bliźniego.

Warto tu podkreślić, że przykazanie miłości bliźniego jest zakorzenione w miłości Boga do tego stopnia, że oderwawszy je od swego korzenia, trudno jest je wprowadzać w czyn. Co więcej, jedno i drugie przykazanie trudno jest realizować, jeśli nie są zakorzenione w wierze w Boga, naszego jedynego Pana. Tak więc i tutaj potrzeba odpowiedzieć na wezwanie proroka: „Nawróćcie się do Pana!”.

Wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Warszawa