Poniedziałek, 30 marca 2015 roku, Wielki Tydzień, Rok B, I

„Przechowała olejek na dzień mojego pogrzebu” (J 12, 1-12)

Scena namaszczenia w Betanii, która wydarza się „na sześć dni przed Paschą”, jak precyzuje Jan ewangelista, objawia się jako coś bardzo znaczącego. Oczywiście, że to wydarzenie zostawiło znaczący ślad w życiu umiłowanego ucznia, ze względu na zbliżającą się mękę, jak i ze względu na zawartość prorocką.

Widać jakiś niesamowity kontrast:

Z jednej strony miłość Marii, która ofiaruje Jezusowi szlachetny i drogocenny olejek, także troska z jaką go przechowywała i troska z jaką wylewa ten olejek na stopy Jezusa. Szczególnie piękny jest ten moment, kiedy swoimi włosami wyciera Jego stopy. Stwarza to niesamowity klimat miłości, który porusza.

Z drugiej strony medalu widzimy Judasza i jego spostrzeżenia co do olejku oraz decyzję arcykapłanów, aby stracić również Łazarza.

 

Właśnie dlatego Jezus kieruje swoje spojrzenie w kierunku życia: zapach olejku to zapowiedź namaszczenia w dzień pogrzebu i równocześnie zapach kwiatów w poranek zmartwychwstania.

Przełożony Wspólnoty Zakonnej Redemptorystów w Tuchowie oraz Misjonarz Prowincji
Warszawskiej Redemptorystów – Tuchów