Środa, 24 lutego 2016 roku, II tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

Słyszymy dzisiaj w czytaniu o „zamachu” na Jeremiasza, który uknuli niektórzy żydzi. Prorok wieszczący klęskę i niewolę był niewygodny. Lepiej było słuchać Chananiasza, głoszącego słodkie kłamstwa. Bezpośredni atak mógłby spowodować tylko wzmocnienie autorytetu proroka, zatem żydzi woleli zastosować starą, sprawdzoną metodę: „Uderzmy go językiem”. Odebranie dobrego imienia, pomówienia, oszczerstwa, plotki, są skuteczniejszą bronią niż każda inna. Czyż nie znamy tego także z naszych współczesnych doświadczeń? Jeremiasz woła w ucisku do Pana, który jest jego jedynym ratunkiem. Ta historia jest nie tylko pouczającą opowieścią o interwencjach Boga w historii narodu wybranego, ale ukazuje też przewrotność serca człowieka i jego sprzeciw wobec zamysłów Boga. W całej historii zbawienia to będzie się powtarzać: Bóg wychodzący naprzeciw człowiekowi i człowiek odrzucający zaproszenie. Prorok zawsze napotyka sprzeciw.

Początek dzisiejszej Ewangelii zwiastuje ten sam mechanizm w stosunku do Jezusa. Jezus jest niewygodnym prorokiem, dlatego „zostanie wydany”, „skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie”. To jednak, co stanie się z Jezusem, jest elementem planu Odkupienia, w którym krzyż jest narzędziem objawienia Miłości i osiągnięcia zmartwychwstania. Logika uniżenia, które prowadzi do wywyższenia, nie została jeszcze dobrze przyswojona przez uczniów, stąd gorszący spór o pierwszeństwo. Tymczasem prawdziwa wielkość, to służba i oddawanie życia.

Kontrast pomiędzy zachowaniem „władców tego świata” a uniżeniem Syna Człowieczego ma być lekcją ewangelicznej postawy służby: „Nie tak będzie u was”. Ciągle jednak czyha na każdego człowieka pokusa ziemskiej logiki sukcesu, przewagi nad innymi, chęci dominowania lub choćby dawania odczuć innym swojej wyższości. Trzeba demaskować zawczasu tego rodzaju ukryte w nas postawy, aby nie odejść od ewangelicznych ideałów.

Prefekt kościoła św. Alfonsa w Rzymie i duszpasterz Polonii przy Sanktuarium
Matki Bożej Nieustającej Pomocy – Rzym