Poniedziałek, 07 marca 2016 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

Dzisiejsze czytanie z księgi proroka Izajasza pełne jest zwrotów mówiących o radości, dających powód do niej. Są one niejako echem oraz dopowiedzeniem i poszerzeniem wczorajszej Niedzieli Laetare. Pan Bóg dokona nowego stworzenia. Już pierwsze stworzenie w Księdze Rodzaju było dla Niego radością, gdyż wszystko, co uczynił, było dobre. Jeszcze większym powodem do radości będzie dla Pana Boga nowe stworzenie, nowe niebo i nowa ziemia. Ale nie tylko dla Niego, lecz także dla ludzi, których udziałem stanie się niczym niezmącone nowe życie. To nowe życie jest Bożą odpowiedzią na najgłębsze tęsknoty człowieka.

Symbolem ludzkich tęsknot za życiem bez cierpienia i śmierci jest urzędnik królewski z Kafarnaum. Urzędnik ów przychodzi do Jezusa już niejako ze wstępną wiarą w sercu. Słyszał coś o Nim od ludzi, więc ma nadzieję, że i jemu pomoże. Dziwić więc może nietypowa reakcja Jezusa: „Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie”. Słowa te są skierowane raczej do otaczającego tłumu, który nieraz żądał od Jezusa znaków, oraz do przyszłych słuchaczy. Pogoń za cudami oraz wszelkiego rodzaju cudownościami nie była i nie jest znakiem wiary, lecz raczej niewiary.

Osobiste spotkanie z Jezusem przekształciło wiarę urzędnika, zrodzoną ze zwykłej ludzkiej potrzeby, w wiarę głęboką i dojrzałą jego oraz całej rodziny.

Przytaczając tę scenę, św. Jan pragnie uświadomić nam, iż jedynie poprzez wiarę w Chrystusa, który jest Panem nowego stworzenia, mamy udział w pełni życia, którego Bóg chce nam udzielić. Niech więc nasza wiara, tak często wyrastająca jedynie z ludzkich potrzeb, nieustannie dojrzewa i pogłębia się nie poprzez pogoń za cudami, lecz poprzez osobiste spotkanie z Jezusem.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów posługujący jako Kustosz Sanktuarium
Matki Bożej Wspomożycielki w Neumarkt – Niemcy