Środa, 09 marca 2016 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

Pan Bóg, objawiając się człowiekowi, czyni to nie tylko poprzez dzieło stworzenia, lecz przede wszystkim poprzez ludzkie słowo. Objawiając się mu, używa słów, za którymi stoi nasze ludzkie doświadczenie, słów, które rozumiemy niejako automatycznie: matka, ojciec, miłość, życie. Ilekroć Pan Bóg przemawia do człowieka, jest to zawsze język miłości, opisujący Jego miłość do nas.

Dzisiejszy fragment z księgi proroka Izajasza, który usłyszeliśmy jako czytanie, jest nagromadzeniem takich właśnie słów i zwrotów pełnych miłości, zrozumiałych dla wszystkich ludzi, niezależnie od czasów czy przynależności kulturowej.

W swoim miłosierdziu Pan Bóg poszedł jeszcze dalej i objawił nam w pełni czasów pełnię swojej miłości, a uczynił to poprzez swoje Odwieczne Słowo, Jezusa Chrystusa. W swej ziemskiej wędrówce Jezus mówił i czynił to, co polecił mu Ojciec: głosił Dobrą Nowinę, uzdrawiał chorych i wskrzeszał umarłych.

Kto słucha tego Boskiego słowa, otrzymuje życie i to już teraz, w tej godzinie. Po śmierci zaś usłyszy Tego, który jest zarazem i Sędzią, i Zbawicielem, i powstanie do nowego życia.

Jako ci, którzy usłyszeli i przyjęli słowo życia, jesteśmy powołani do tego, aby to słowo przekazywać dalej, językiem przetłumaczonym na konkretne życie, na codzienność, zrozumiałym dla każdego człowieka. Bo tylko wtedy staniemy się dla innych czytelnym i zrozumiałym znakiem Bożej miłości.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów posługujący jako Kustosz Sanktuarium Matki Bożej
Wspomożycielki w Neumarkt – Niemcy