Czwartek, 10 marca 2016 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

Dzisiejsze czytanie z Księgi Wyjścia pozwala nam wglądnąć w początki historii Narodu Wybranego. Mojżesz już od dłuższego czasu przebywa ze swoim ludem na pustyni. Teraz nadszedł czas, aby wstąpić na górę Synaj, by odebrać Dziesięć Przykazań. Lud miał czekać u podnóża góry. Jednakże czekanie wydawało się zbyt długie, lud stał się niecierpliwy, czuł się opuszczony przez Boga i Mojżesza. Zapragnął mieć jakiegoś boga pod ręką, łatwo dostępnego, na własnych warunkach. Zdeformowali obraz Boga, uczynili sobie z Niego talizman według własnych potrzeb. Wystarczył zaledwie krótki czas, w którym nie doświadczyli Bożej obecności, a już byli na Niego obrażeni, już nie rozumieli świata, już pytali, gdzie jest Bóg.

Nie dziwi więc, po ludzku mówiąc, że Pan Bóg był rozczarowany swoim ludem. Wtedy to Mojżesz wykorzystał kładkę, która łączyła go z Bogiem, by prosić o przebaczenie dla swojego ludu.

Czy nasza własna historia nie jest odzwierciedleniem historii Ludu Bożego? Jakże szybko jesteśmy obrażeni na Pana Boga. Robimy Mu wyrzuty, że modlimy się, prosimy, a On nas nie wysłuchuje, ukrywa się. Tak bardzo chcielibyśmy mieć Go pod ręką, na każde zawołanie, jak talizman.

Prośmy dziś za Kościół św., aby Pan Bóg był z nim, mimo grzechu, który go od Niego oddala.

Prośmy za wszystkie bliskie nam osoby, którym bolesne doświadczenia życia odebrały wiarę.

Prośmy o cierpliwość dla nas samych, abyśmy w naszych potrzebach nie traktowali Pana Boga jak talizmanu.

Módlmy się za tych spośród nas, których życie boleśnie doświadcza, aby poczuli, że Bóg ich kocha.

Módlmy się też za prześladowanych chrześcijan o siłę do dawania świadectwa, oraz o świadomość, że nie są sami.

 

 

Pamiętajmy też o tym, jak ważnym jest utrzymywanie stałej więzi z Bogiem poprzez modlitwę, aby w trudach życia nie tracić wiary, że Pan Bóg nas słucha i wysłuchuje.

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów posługujący jako Kustosz Sanktuarium Matki Bożej
Wspomożycielki w Neumarkt – Niemcy