Piątek, 06 maja 2016 roku, VI tydzień wielkanocny, Rok C, II

Mieć przy sobie kogoś, komu można zwierzyć się z największych tajemnic. To marzenie, pragnienie wielu ludzi, a praktycznie możewszystkich. To może być bliska osoba z rodziny – mąż, żona, rodzice. To może być przyjaciel lub przyjaciółka. Ktoś wypróbowany, kto wysłucha, zrozumie. I jeszcze jedna ważna rzecz – nie potępi. Bo jakoś tak jest, że gdy mówi się o powierzaniu komuś swoich największych sekretów, to zwykle zaliczamy do nich także to, co nam się nie udało, co jest wstydliwe, czasem nawet grzechem. Ufamy, że przyjaciel nas nie zdradzi.

Św. Filip w wieczerniku pyta Pana Jezusa: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Jezus w odpowiedzi ujawnia swoją największą tajemnicę, sprawę, która dla niego jest najdroższą – On i Ojciec są jedno, a wszystko, co czyni Syn Boży, to ze względu na chwałę Ojca. I każdy, kto za Nim idzie, będzie dokonywał Bożych dzieł. Spełni także wszystko, o cokolwiek uczeń poprosi w imię Jego. Świadkami tej odpowiedzi są nie tylko św. Filip i wspomniany wcześniej w Ewangelii św. Tomasz, ale wszyscy apostołowie, także św. Jakub zwany Młodszym. Ich święto – św. Filipa i św. Jakuba – dziś obchodzimy.

Uczniowie stają się godni usłyszeć największy sekret Boga. Zostają dopuszczeni przez miłującego ich Jezusa do największych tajemnic. A przecież przez nich, przez ich świadectwo, głoszenie, w końcu przez ich krew i męczeńską śmierć, także i my. Bóg także i nam opowiada o tym, co najważniejsze i naprawdę ważne. O swej jedności z Ojcem i jak bardzo jej pragnie dla swoich uczniów, o tym, że każdy, kto wierzy, ma przystęp do Boga i moc dokonywania dzieła Bożego miłosierdzia i o tym, że zawsze ich kocha.

To jest ta różnica między nami a Bogiem. My często za największe tajemnice uważamy sprawy trudne, wstydliwe, grzeszne i bardzo ostrożnie dobieramy ludzi, którym je powierzymy. Bóg za największy skarb uważa swoją miłość i nasze dobro, które nam dał przez swą śmierć, zmartwychwstanie i zesłanie Ducha Świętego. Co więcej, Bóg obficie dzieli się tą prawdą ze swymi uczniami. A ci potrzebowali tych słów, aby w końcu – po zdradzie i ucieczce – przekonali się, co jest najważniejsze, jak prawda może przemienić życie człowieka. I że warto dać swoje życie nie za strzeżenie mrocznych sekretów, ale za głoszenie największych tajemnic Boga, które od tej pory są jawne i przywracają życie każdemu człowiekowi.

To samo Bóg czyni z nami, dziś za pośrednictwem świętych apostołów Filipa i Jakuba. Przemienia nasze myślenie, powierza nam samego siebie i swą miłość. Leczy nasze chore sumienia i przez swe miłosierdzie dodaje odwagi, by głosić jego sekrety innym.

Tirocinium Pastoralne Prowincji Warszawskiej Redemptorystów (wewnętrzne studium Zgromadzenia
przygotowujące do prowadzenia Rekolekcji Parafialnych i Misji Ludowych) – Lublin