Świętych Młodzianków, męczenników – święto - Homilie Rok C 2021/22

Świętych Młodzianków, męczenników – święto

Wtorek, 28 grudnia 2021 roku, Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok C, II

Zatrzymujemy się dziś w Betlejem. I nikt chyba temu dziwić się nie będzie. Ono stało się centrum, gdzie radość i ból się spotkały. Tu zbiegały się i stąd rozchodziły się drogi.

Najpierw dekret cesarski przywiódł Józefa i Maryję. Wiele się wydarzyło – był ból bezdomności, ale i radość narodzenia. Gdy wydawało się, że życie jako tako się unormowało gwiazda przywiodła Mędrców. Co prawda nie od razu na właściwe miejsce. Nieszczęściem było myślenie czysto ludzkie, że skoro król, to musi rodzić się w pałacu. To naprowadziło Heroda z jego manią prześladowczą do tegoż Betlejem.

Mędrcy uradowani spotkali Tego, którego poszukiwali. Uczcili, jak umieli, obdarowali, czym mogli, i tu rozeszły się drogi. Wkracza anioł z ostrzeżeniem i poleceniem. Posłuszni Mędrcy inną drogą wracali do ojczyzny. Im został oszczędzony ból. Tego nie można powiedzieć o Józefie i Maryi. Oni z Najdroższym Skarbem musieli uciekać do Egiptu. Możemy domniemywać, że Święta Rodzina nie była całkiem pozbawiona środków do życia. Pan Bóg zadbał! Przecież złoto ofiarowane przez Mędrców mogło posłużyć „na dobry początek”. Jak było naprawdę, nie wiemy, ale wydaje się, że nadużyciem jest porównywanie sytuacji Jezusa do wielu z dzisiejszych uchodźców. Jezusowi naprawdę groziła śmierć.

Z Betlejem odeszli dobrzy, natomiast nadeszli źli. Niestety drogi przywiodły oprawców do Betlejem. Rozkaz Heroda pozbawia życia dzieci. Jak bardzo trzeba być przywiązanym do władzy, jak bardzo trzeba zabić w sobie człowieczeństwo, by dopuścić się takiej zbrodni! Po odejściu siepaczy pozostał ból nie do utulenia. Św. Mateusz nie na darmo przywołuje tu proroctwo z Księgi Jeremiasza.

Może warto zatrzymać się na chwilkę także nad pierwszym czytaniem w powiązaniu z dzisiejszym świętem. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy.

Jaki zatem grzech mieli Mędrcy? Żadnego! Oni po prostu szli za Bożym wezwaniem. Niechcący naprowadzili Heroda na Dziecię Jezus, na miejsce Jego narodzenia. Potem posłuszni aniołowi nie wrócili już do Heroda.

Jaki grzech mieli żołdacy wykonujący ślepo rozkaz? Poważny i wielki. Bo posłuszeństwo władzy ma swoje granice. Jedną jest sumienie człowieka. Wbrew jego głosowi nie wolno postępować, a ostatecznie granicą jest prawo naturalne. To samo, które po dwudziestu wiekach zastosowano w Norymberdze. (Choć wtedy zabrakło konsekwencji, bo w tym samym trybunale powinni być osądzani także „zwycięzcy”, którzy nadeszli od wschodu.)

Jaki grzech miał Herod? Tu raczej nie mamy żadnej wątpliwości. Był żądny władzy, a może nawet „chory na władzę”. Dziś też takich znajdziemy! Do władzy szedł po trupach i rządził, mordując nawet najbliższych. Nic więc dziwnego, że wieść o narodzeniu kogoś, kto miał zostać królem, wywołała taką wściekłość. Planował później podobny mord na najprzedniejszych obywatelach żydowskich „z okazji” swojej śmierci. By nikt się nie ucieszył, że tyran umarł, ale by płynęły łzy bólu. Tu jednak żołnierze byli już mądrzejsi i nie wykonali rozkazu, gdy Herod umarł.

Wydaje się, że i dziś nie brakuje podobnych „herodów”. Bo nie sposób inaczej oceniać zamachy na nienarodzonych. A to tylko fragment ludzkich tragedii. Jakie rozwiązanie? Chyba to, co napisał św. Jan: Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.

Niech Święci Młodziankowie wypraszają nam u Pana taką zdolność chodzenia w światłości.