Objawienie Pańskie – uroczystość - Homilie Rok C 2021/22

Objawienie Pańskie – uroczystość

Czwartek, 06 stycznia 2022 roku, II tydzień po Narodzeniu Pańskim, Rok C, II

Czy człowiek może dostrzec znaki wskazujące na obecność Boga?

Dzisiejsza Ewangelia daje nam pozytywną odpowiedź na to pytanie. Oto ludzie, których możemy we współczesnym języku nazwać uczonymi, naukowcami, obserwują niebo. Dochodzą do wniosku, że pojawia się nietypowy znak. Starają się go zrozumieć. To poszukiwanie od zjawiska przyrodniczego prowadzi ich do tego, że zwracają się ku proroctwom zawartym w Biblii i wyruszają w drogę.

Światło

Okazuje się, że słowa proroków i ich naukowe badanie nie są sprzeczne. Uzupełniają się nawzajem. Możemy powiedzieć, że wiara i rozum wspomagają się.
Prowadzeni swoją intuicją, znakami przyrody oraz proroctwami z Pisma Świętego, mędrcy znajdują Dziecko, któremu oddają pokłon. Jest to jeden z pierwszych opisów wyznania wiary w Jezusa jako Zbawiciela, jakie znajdujemy w Ewangeliach.

Prorok Izajasz w pierwszym czytaniu mówi nam dzisiaj o świetle. Tym światłem dla każdego człowieka jest Jezus – przesłanie Jego życia i nauka, którą nam zostawił. Ciekawe, że w podobnych słowa wyraża się o Jezusie Albert Einstein, fizyk, odkrywca teorii względności. Mówił on: „Jest tylko jedno takie miejsce na świecie, gdzie nie widzimy ciemności. To osoba Jezusa Chrystusa”.

Ciemność

Niestety, istnieje także ciemność. Mówi nam o niej dzisiejsza Ewangelia. Herod również dowiedział się, że Jezus urodził się w Betlejem. Herod także rozmawiał z mędrcami oraz z uczonymi w Piśmie na temat narodzin Jezusa. Jednak jego celem nie było ucieszenie się z narodzenia Jezusa. Jego celem była zagłada Jezusa, a nie oddanie pokłonu.

Ewangelia ukazuje nam w realistyczny sposób tę smutną prawdę – są ludzie, którzy wykorzystują wiedzę oraz doświadczenie wiary innych po to, aby deptać godność Jezusa, aby występować przeciw Bogu. Zauważcie, iluż Herodów żyje współcześnie. Widać to na co dzień. Ze szczególną agresją, nienawiść do Jezusa przejawia się w okresie Bożego Narodzenia. Jak wielu ludzi w swojej pysze i nienawiści chwali się, że występuje przeciw Bogu, przeciw życiu.

Objawienie

Dzisiejsza uroczystość to nie tylko wspomnienie przeszłości.

Jest to skierowane do nas zaproszenie, abyśmy nie zapomnieli, kim jest Jezus. Abyśmy pamiętali, że jest On Synem Bożym, zapowiadanym przez proroków Mesjaszem, naszym Zbawicielem.

Jest to przypomnienie nam, abyśmy nie wstydzili się oddawać pokłonu Jezusowi, czyli wyznawać wiarę w Niego w naszym codziennym życiu: w rodzinie, w miejscu pracy, w społeczeństwie.

Jest to umocnienie dla nas, abyśmy nie bali się pokazywać, że wiara i nauka nie są ze sobą sprzeczne. Abyśmy byli ludźmi, którzy potrafią myśleć, być wolni od ideologii czy poprawności politycznej.

Jest to także wskazówka, byśmy umieli odczytywać intencje Herodów współczesnych czasów i nie dali się zwieść ich fałszywym obietnicom, tak jak trzej mędrcy nie dali się im zwieść i wrócili do domu inną drogą.

Niech naszą odpowiedzią na narodziny Chrystusa będzie oddawanie Mu chwały, jak to uczynili mędrcy ze Wschodu.

Kazania-homilie: Uroczystość Objawienia Pańskiego

Objawienie Pańskie, Epifania (gr. επιφάνεια epifaneia; objawienie, ukazanie się) – chrześcijańska uroczystość mająca uczcić objawienie się Boga człowiekowi (teofania), obecność Boga w historii człowieka, a także uzdolnienie człowieka do rozumowego poznania Boga. Symbolami święta jest historia opisana w Ewangelii Mateusza, według której Mędrcy ze Wschodu przybyli do Betlejem, aby oddać pokłon Jezusowi, chrzest Chrystusa w Jordanie oraz cud przemienienia wody w wino w Kanie Galilejskiej. W kościele rzymskokatolickim jest to święto nakazane.

o. Ryszard Hajduk CSsR (06 stycznia 2012 roku, Rok B, II)

o. Sylwester Cabała CSsR (06 stycznia 2013 roku, Rok C, I)