Nawrócenie św. Pawła Apostoła – święto - Homilie Rok C 2021/22

Nawrócenie św. Pawła Apostoła – święto

Wtorek, 25 stycznia 2022 roku, III tydzień zwykły, Rok C, II

W Pałacu Apostolskim w Kaplicy Pawłowej znajduje się fresk zatytułowany „Nawrócenie św. Pawła”. Na tym fresku możemy dostrzec, jak przerażony koń zrzucił swojego jeźdźca – Szawła z Tarsu. Widzimy, jak leży on na ziemi porażony przez światło z nieba. Z kolei towarzyszący mu ludzie nie wiedzą, co się dzieje: biegają w panice, próbują zasłonić się przed światłem tarczami. Na fresku Michała Anioła wygląda to tak, jakby między niebem a ziemią rozgrywała się bitwa. Chrystusowi towarzyszą zastępy aniołów i świętych, równie liczne jak oddział Szawła. Jezusa otacza światło. Jego ręka, skierowana w stronę przywódcy prześladowców chrześcijan, wysyła na ziemię część tego światła. Oko widza mimowolnie skupia się na tym nadnaturalnym świetle, które sprawiło, że Szaweł stał się Świętym Pawłem. Natomiast twarz Szawła, który wygląda tutaj jak starzec, wyraża już tę przemianę, jaka zaczęła się dokonywać w jego duszy. To twarz człowieka przeżywającego nawrócenie.

Szawle, dlaczego mnie prześladujesz? ... Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz (por. Dz 22, 7-8).

Wpatrujemy się dzisiaj w osobę św. Pawła. A dokładniej, chcemy dzisiaj świętować najważniejszy dzień w jego życiu. Dzień, który wpłynął na całe jego dalsze życie. Dzień, w którym Paweł spotkał Jezusa Chrystusa w drodze do Damaszku. W liturgii ten dzień nazywamy – nawróceniem św. Pawła. Czy jednak było to nawrócenie? A może coś innego?

Jest rzeczą znamienną, że sam Paweł Apostoł, kiedy opowiada o wydarzeniach spod Damaszku, nigdy nie mówi, że to było nawrócenie. Zarówno z Dziejów Apostolskich jak i z jego listów dowiadujemy się, że chodziło w tym wydarzeniu o coś więcej. O co?

W duszy Szawła nastąpiło całkowite przewartościowanie tego, w co wierzył, tego, co wyznawał z wielką gorliwością. To wszystko, co do tej pory było dla niego najwyższą wartością, straciło swoje dotychczasowe znaczenie. Doskonale oddają to słowa z Listu do Filipian: To wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę (Flp 3, 7).

Od tego momentu św. Paweł stał się gorliwym apostołem Jezusa Chrystusa. Mimo iż początkowo ówcześni chrześcijanie przyglądali mu się z ostrożnością i wręcz z niechęcią, w końcu zyskał w ich oczach uznanie i wiarygodność. Jego życie apostolskie zaowocowało gorliwą pracą dla zdobywania nowych wyznawców Jezusa Chrystusa. Szczególnym wyrazem jego gorliwości apostolskiej są jego trzy wyprawy misyjne, założone wspólnoty Kościoła oraz trzynaście listów Apostoła Narodów.

Wpatrując się dzisiaj w postać św. Pawła Apostoła, również i my chcemy się zastanowić, co musimy uczynić, by być jego naśladowcami we współczesnym świecie. Jak mamy się zmieniać, by być prawdziwymi świadkami Jezusa Chrystusa w codzienności. W końcu wezwanie, które skierował Jezus Chrystus na początku swojej działalności są wciąż aktualne: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Z pewnością nie napiszemy trzynastu listów apostolskich i nie odbędziemy trzech wypraw misyjnych. Ale możemy przemieniać swoje serce, wyzbywając się tego wszystkiego, co czyni nas niegodnymi w oczach Bożych.

Św. Paweł Apostoł ukazuje nam pewne wskazówki w Liście do Kolosan. W trzecim rozdziale tego listu pisze: Zadajcie więc śmierć temu, co ziemskie w ciele: nierządowi, nieczystości, namiętności, złym pragnieniom i chciwości, która jest bałwochwalstwem. (...) Odrzućcie od siebie to wszystko: gniew, rozdrażnienie, złość, bluźnierstwo, obmowy. Nie okłamujcie się wzajemnie. (...) Okryjcie się głębokim miłosierdziem, łagodnością, pokorą, delikatnością, cierpliwością. Żyjcie ze sobą w zgodzie i przebaczajcie sobie wzajemnie, gdy macie coś przeciw drugiemu. (...) A wszystko to z miłością, która jest więzią doskonałości. (...) I bądźcie wdzięczni. Niech zamieszka w was bogactwo nauki Chrystusa: pouczajcie się z mądrością i napominajcie wzajemnie przez psalmy, hymny, natchnione pieśni, śpiewając Bogu z wdzięcznością w waszych sercach. I cokolwiek czynicie słowem lub czynem – wszystko w imię Pana Jezusa, przez Niego dziękując Bogu Ojcu.

Są to zasady życia chrześcijańskiego, wciąż aktualne. Zasady, które trzeba i w nasze życie wcielać. Jednak niejednokrotnie coś nam w tym przeszkadza, coś wzbudza w nas lęk, by za nimi iść. Bo boimy się, że coś stracimy, że czegoś będziemy żałowali.

W 2005 roku na początku swojego pontyfikatu papież Benedykt XVI zachęcał wiernych:

„Nie obawiajcie się Chrystusa! On niczego nie zabiera, a daje wszystko. Kto oddaje się Jemu, otrzymuje stokroć więcej. (...) Nie ma nic piękniejszego, niż wpaść w sieci Ewangelii Chrystusa. Nie ma nic piękniejszego, jak poznać Go i opowiadać innym o przyjaźni z Nim”.

W te sieci Ewangelii wpadł blisko dwa tysiące lat temu św. Paweł i nie zawiódł się. I my chciejmy w nie wpaść, chciejmy się zmieniać, chciejmy się nawracać każdego dnia.

Kazania-homilie: Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła, Rok C, II

o. Sylwester Pactwa CSsR (25 stycznia 2011 roku, Rok A, I)

o. Jan Chaim CSsR (25 stycznia 2012 roku, Rok B, II)

o. Tomasz Mular CSsR (25 stycznia 2013 roku, Rok C, I)

o. Paweł Drobot CSsR (25 stycznia 2014 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR (25 stycznia 2015 roku, Rok B, I - III niedziela zwykła)

o. Grzegorz Woś CSsR (25 stycznia 2016 roku, Rok C, II)

o. Grzegorz Ruszaj CSsR (25 stycznia 2017 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR (25 stycznia 2018 roku, Rok B, II)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR (25 stycznia 2019 roku, Rok C, I)