Poniedziałek, 28 marca 2022 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Działalność Pana Jezusa związana jest z cudami, które czynił, aby ludzie uwierzyli w niego. Dziś słyszymy o cudzie, który drugi raz uczynił w Kanie Galilejskiej. Tym razem jednak cud nie dotyczył braku czegoś, co może popsuć atmosferę rodzinnej uroczystości, ale dotyczył sprawy bardzo tragicznej i poważnej. Kiedy Jezus ponownie zatrzymał się w Kanie Galilejskiej dowiedział się o tym pewien urzędnik królewski. Jego syn był umierający, stąd w osobie Jezusa szuka ratunku dla swojego syna.

 

 

W tym całym wydarzeniu nie byłoby nic zadziwiającego, gdyby nie fakt, że urzędnik królewski nigdy wcześniej nie widział Jezusa. O jego działalności mógł tylko wiedzieć z opowiadań innych ludzi. Nie miał nawet pewności, że jest to prawda. Mimo to, nie mając nic do stracenia, wyruszył z rodzinnego Kafarnaum. To podkreśla jego desperację. Odległość między Kafarnaum a Kaną Galilejską liczy około 32 kilometry. Droga wiedzie z doliny Jordanu do miejscowości leżącej w górzystej Galilei. Aby przebyć taką trasę dworzanin, śpiesząc się, musiał spędzić w podróży około pół dnia.

 

Kiedy po długiej podróży spotkał w końcu Jezusa, słowami prośby zachęcił Go, aby Ten szybko wraz z nim udał się w podróż powrotną i uzdrowił syna. Jezus jednak nie wyruszył w drogę do Kafarnaum. Wypowiedział tylko jedno zdanie: Idź, syn twój żyje. Czy słysząc te słowa, urzędnik mógł być zawiedzony? Przecież postawił wszystko na jedną kartę, podjął niepewną podróż, a ma wracać bez Jezusa. Tego nie wiemy, jednak ów człowiek, kierując się zaufaniem wobec Jezusa, odszedł do domu samotnie, bez żadnego widzialnego znaku, który by potwierdzał fakt uzdrowienia. Wrócił zapewne następnego dnia. Jeszcze nie dotarł do domu, a dowiedział się, że syn żyje. Uzdrowienie stało się faktem. Czas rozmowy z Jezusem stał się godziną cudu.

 

Postawa urzędnika królewskiego uczy nas zaufania Słowu Bożemu. Nie wiemy, co na pożegnanie mógł powiedzieć urzędnik królewski. Ale jego postawa streszcza się w słowach „Jezu ufam Tobie”. Zaufał, bo uwierzył słowom Jezusa i być może wiedział, że do Boga należy ostatnie słowo. Jego zachowanie podpowiada nam, że w chwilach wydających się bez wyjścia trzeba nam zaufać Bogu.

 

22 lutego 2006 roku w kopalni Halemba w Rudzie Śląskiej nastąpiło tąpniecie, w wyniku którego jeden z górników został uwięziony w podziemnym korytarzu. Przez pięć dni, znajdując się tysiąc metrów pod ziemią bez wody, pożywienia i światła, przysypany odłamkami skał, czekał na ratunek. Uwięziony górnik, jak później opowiadał, pod ziemią analizował całe swoje życie. Z całą ostrością dostrzegł, co w nim było dobre, a co złe, i co zmieni, jeśli zostanie uratowany. Dużo myślał o swoich najbliższych i modlił się o swoje ocalenie. Modlitwa była dla niego ogromnym wsparciem. Po uratowaniu powiedział: „Modliłem się, rozmawiałem z Bogiem. Nie dopuszczałem myśli, że może się nie udać. Czasu trochę było, porozmawialiśmy sobie. Na początku było proszenie, błaganie o to, żeby mi pomógł. Raczej złości nie było. Powiedziałem sobie – skoro tak musi być – Ty jesteś Stwórcą i do Ciebie należy ostatnie słowo”. Słowa górnika zostały wysłuchane. Po pięciu dniach został uratowany cudem przez ratowników.

 

Wiara rodzi się na wiele sposobów. Czasami trzeba ujrzeć na własne oczy, by uwierzyć. Niektórym wystarczy dane im słowo. Przykładem tego dla nas jest urzędnik z Kafarnaum. Niech więc zatem jego postawa uczy nas zaufania Bożemu słowu, które ma moc uzdrowienia i ratowania człowieka.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Poniedziałek czwartego tygodnia Wielkiego Postu

o. Mariusz Simonicz CSsR  (19 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (11 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (31 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (16 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Witold Szamburski CSsR  (07 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Witold Szamburski CSsR  (27 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Tomasz Mikołajczyk CSsR   (12 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Dariusz Pabiś CSsR  (01 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (23 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (15 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (28 marca 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej obecnie duszpasterz w Parafii Świętego Klemensa Hofbauera oraz kapelan
Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego – Warszawa