Wtorek, 05 kwietnia  2022 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach waszych (J 8, 24)

 

We współczesnych czasach tak wielką rolę odgrywa obraz, że jesteśmy nazywani „cywilizacją obrazkową”. Świat Internetu, kolorowe przeładowane fotografiami czasopisma, wciskająca się w każdy kawałek wolnego czasu telewizja, krzykliwe reklamy. Obraz ma wielki wpływ na człowieka. Może go gorszyć, ale może też budzić marzenia, sprawiać, by stawał się lepszy. Obraz może uzdrawiać.

 

To właśnie spojrzenie na umieszczonego na wysokim palu węża, sporządzonego przez Mojżesza, ratowało Izraelitów od śmierci, jaka im groziła. To spojrzenie wiązało się z wiarą, że Bóg, który zesłał karę na naród za jego grzech, a potem kazał sporządzić węża miedzianego, ma moc uzdrowienia, uratowania od niechybnej śmierci.

 

 

Do tego obrazu odwołuje się Jezus, zapowiadając swoją mękę na krzyżu, czyli swoje „wywyższenie”. To On „wywyższony” na drzewie krzyża uratował nas od śmierci, na którą skazaliśmy samych siebie przez nasze grzechy. Dlatego my, chrześcijanie, pragniemy, aby krzyż był wszędzie tam, gdzie mieszkamy, pracujemy, uczymy się. To znak naszej wiary. Krzyż – ten znak przewija się poprzez całe nasze życie – wiernie nam towarzyszy. Przy chrzcie polano nam głowę w znaku krzyża – w tym znaku nasza dusza zaczęła żyć dla Boga na wieki. W sakramencie pokuty i pojednania – wtedy, kiedy wyznajemy nasze grzechy, upadki, kapłan rozgrzesza nas, czyniąc znak krzyża. Wszelkich błogosławieństw i poświęceń udziela Kościół znakiem krzyża. Z Krzyża wraz z krwią Chrystusa spłynęła na nas łaska Boża. Krzyż włożą nam w nasze stygnące ręce. Krzyż postawią na naszym grobie – gdy już nie będziemy mogli nic powiedzieć, on będzie wołał za nas o zmiłowanie. Bóg ludziom dał ten znak – znak Chrystusowego zbawienia. Znak krzyża jest świadectwem wierności Boga względem człowieka. Wierność Boga poświadczyła się krzyżem. I jest to świadectwo przekonywujące. Czy ludzie uwierzyliby w miłość Boga, gdyby nie ujrzeli tego Boga na krzyżu? Uczniowie Chrystusa wznoszą krzyże na szczytach gór i rozstajach dróg. W naszej ojczyźnie stoją stare krzyże, które nas pouczają, ostrzegają, błogosławią, jak ten z Giewontu. Zmienia się świat, a krzyż stoi, zmienia się życie, zmieniają się ustroje i warunki ludzkiego bytowania – a krzyż Chrystusowy wciąż ten sam – nie da się zmienić, nie da się zastąpić innym znakiem; obok niego przechodzą przez wieki pokolenia. Można go nie lubić, nawet nienawidzić. Można udawać, że się go nie widzi – a on stoi. Jest niewzruszony jak postać Jezusa Chrystusa, który jest wczoraj i dziś, Ten sam na wieki (Hbr 13, 8).

 

Coraz bliżej już Wielki Piątek Męki Pańskiej. W tych ostatnich dniach Wielkiego Postu zwyczajowo zasłaniamy krzyże w kościołach i kaplicach. Czynimy to nie dlatego, że nasza wiara przygasa. Zasłaniamy krzyż, aby z tym gorętszą wiarą spojrzeć na Ukrzyżowanego w dniu, w którym wspominać będziemy Jego mękę.

 

 

Z naszej codzienności, zabiegania, słabości i niepowodzeń przychodzimy, aby spotkać się z Chrystusem. On leczy nasze rany. On dodaje nam sił. On jest Tym, który nas uzdrawia. Jezus zna nasze słabości. Właśnie dlatego chce dać nam siebie. Wie, że Go potrzebujemy. Dlatego wywyższony na krzyżu oddał za nas życie. Przychodząc na Eucharystię, stajemy pod Jego krzyżem, by doświadczyć owoców Jego męki. Jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach waszych (J 8, 24) – mówi Jezus. Tylko Bóg mógł powiedzieć o sobie Ja jestem. Wiara w bóstwo Jezusa jest konieczna, by otrzymać odpuszczenie grzechów, bo tylko Chrystus jako Bóg-Człowiek mógł nas swoją ofiarą z nich wyzwolić.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Wtorek piątego tygodnia Wielkiego Postu

o. Edmund Kowalski CSsR  (27 marca 2012 roku, Rok B,II)

o. Jan Chaim CSsR  (19 marca 2013 roku, Rok C, I – Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (08 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (24 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (15 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (04 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (20 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR  (09 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (30 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (23 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (05 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie, wykładowca homiletyki w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Paulinów w Krakowie – Lublin