Niedziela, 01 maja 2022 roku, III tydzień wielkanocny, Rok C, II

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Czasy, w jakich żyjemy, naznaczone są często powierzchownością, pośpiechem, stresem i lękiem. Wielu popada w pracoholizm, cierpi na nerwicę i ciągłe zabieganie. Bezustanna pogoń za pieniądzem, życie jakby Boga nie było, powodują, że ludzie tracą siły, wypalają się. Słabną, licząc tylko na własne siły i zdolności. Poruszają się w ciemnościach tego świata.

 

 

Według św. Jana Ewangelisty, ciemność to stan oddalenia od Boga. W pierwszym zdaniu Ewangelii znajdujemy słowa: Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim (J 21, 1) – dosłownie „wyszedł z ciemności”. O brzasku dnia Zmartwychwstały Jezus objawia się siedmiorgu uczniom po raz ostatni. Nie chodzi tu o zwykłe ukazanie się uczniom, ale o to, że Jezus objawia im siebie samego i wypowiada bardzo ważne słowa. Całonocny połów ryb okazuje się całkowicie jałowy: Tej nocy nic nie złowili (J 21, 3).

 

Gdy przeminęły ciemności nocy i zaświtał ranek, Jezus stanął na brzegu. Chrystus Pan jest bowiem światłością świata (J 8, 12), pokonuje i rozświetla ciemności naszego życia – one zawsze ustępują przed Jego światłem.

 

Gdy Nieznajomy rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie (J 21, 6), a oni posłusznie wykonali tę czynność, złowili tak wielkie mnóstwo ryb, że zrozumieli, iż owym Nieznajomym jest ich Pan – Jezus Chrystus (J 21, 7). W Kanie Galilejskiej Matka Jezusa powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5). W obydwu przypadkach obficie obdarza tych, którzy słuchają Jego poleceń, ale warunek jest zawsze ten sam – absolutne i bezgraniczne posłuszeństwo.

 

We wczesnym chrześcijaństwie połów ryb symbolizował apostolską i misyjną działalność Kościoła, a łódź w przenośni oznaczała Kościół. Chrystus objawia uczniom prawdę o swojej stałej obecności w Kościele – bez Niego nie ma owoców pracy apostolskiej i misyjnej. Nasz Pan powiedział: Beze Mnie nic nie możecie uczynić (J 15, 5). Bez łaski Bożej nie jesteśmy w stanie zachować nawet jednego przykazania.

 

Skuteczność apostolska i misyjna rodzi się z posłuszeństwa słowu Jezusa, z ufności w Jego obecność i prowadzenie. Uczniowie nie mogli wyciągnąć sieci z powodu mnóstwa ryb, ponieważ Jezus daje zawsze z naddatkiem. Uczniowie mogą wypełnić swoją misję tylko wtedy, gdy zmartwychwstały Jezus jest z nimi.

 

W Katechizmie Kościoła Katolickiego (864) znajdujemy słowa:

„Chrystus posłany przez Ojca jest źródłem i początkiem całego apostolstwa w Kościele, jest więc oczywiste, że skuteczność apostolstwa zarówno tych, którzy zostali wyświęceni, jak i świeckich, zależy od ich żywego zjednoczenia z Chrystusem. Miłość, czerpana przede wszystkim z Eucharystii, jest jakby duszą całego apostolstwa”.

 

Kiedy uczniowie zeszli na ląd, zostali zaproszeni przez Jezusa na posiłek. To śniadanie przypomina o cudzie Jezusa, rozmnożeniu chleba i ryb, by nakarmić tłumy (por. J 6, 5-13). Przygotowany przez zmartwychwstałego Pana posiłek eucharystyczny to pokarm, który spożywają Jego uczniowie – tym posiłkiem jest On sam.

 

Cudowne rezultaty w działalności apostolskiej były wtedy, kiedy uczniowie byli posłuszni słowu Chrystusa oraz mocy wiary czerpanej z karmienia się Tym, który jest eucharystycznym Chlebem życia. To dwa źródła mocy dla każdego z nas: wsłuchiwanie się i poddanie się woli Bożej oraz moc Eucharystii. Msza Święta jest dla nas sakramentem zmartwychwstania, daje nam moc, by iść i głosić.

 

Uczniowie, których zmartwychwstały Jezus wysyła do świata, mają iść i być Jego świadkami, tak jakby wyruszali na połów. Jeśli uczniowie będą posłuszni Jezusowi, będą współpracować z Duchem Świętym, który w nich działa, doprowadzą do wiary w Jezusa innych, czyli tych, którzy, jak modli się Jezus, dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie (J 17, 20), tych, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20, 29).
Św. Jan Paweł II powiedział:

„Ażeby chrześcijanie mogli w pełni wywiązać się z powierzonego im zadania, muszą osobiście spotkać się z Ukrzyżowanym, który zmartwychwstał, i pozwolić, aby przemieniła ich moc Jego miłości. Kiedy to następuje, smutek przeradza się w radość, a lęk w zapał misyjny”.

 

 

Jako ludzie zmartwychwstania mamy w sercach niezmąconą radość, która jest charakterystycznym znakiem prawdziwego ucznia Pana Jezusa. Wnośmy w ten zabiegany i zmęczony świat świadectwo innego, prawdziwie Bożego życia, w którym Bóg jest zawsze na pierwszym miejscu. Bądźmy spokojni i ufni, ponieważ On nas prowadzi. Amen.

 

 

 

 

Kazania-homilie: III niedziela Wielkanocna, Rok C

o. Eugeniusz Karpiel CSsR  (13 kwietnia 2013 roku, Rok C, I)

o. Janusz Serafin CSsR  (10 kwietnia 2016 roku, Rok C, II)

o. Rafal Nowak CSsR  (05 maja 2019 roku, Rok C, I)

o. Waldemar Sojka CSsR  (01 maja 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Skarżysko Kamienna