Świętego Andrzeja Boboli, prezbitera, męczennika i patron Polski – święto - Homilie Rok C 2021/22

Świętego Andrzeja Boboli, prezbitera, męczennika i patron Polski – święto

Poniedziałek, 16 maja 2022 roku V tydzień wielkanocny, Rok C, II

Fragment Ewangelii, który odczytujemy dzisiaj, w święto św. Andrzeja Boboli, jest częścią najdłuższej modlitwy jaką pozostawił nam Jezus. Celem tej właśnie modlitwy nie jest jednak danie nam wzorca modlitwy doskonałej, ponieważ miało to już miejsce w przypadku modlitwy „Ojcze nasz”.

Modlitwa dzisiejsza ukazuje przede wszystkim szczególną więź, jaka łączy Jezusa z Bogiem Ojcem. Ta modlitwa, zaczynająca się od pierwszego wersetu 17 rozdziału Ewangelii św. Jana, koncentruje się najpierw na uwielbieniu Ojca, następnie Jezus wstawia się do Ojca za swoich uczniów, a na końcu, i dziś odczytujemy właśnie ten fragment, Jezus modli się za wszystkich wierzących o ich jedność. Cały ten wątek, mówiący o jedności, wydaje się najważniejszym elementem tej modlitwie.

Syn Boży modli się mając przed sobą pierwszą wspólnotę wierzących, która bardzo szybko po Jego śmierci zostanie poddana próbom, podziałom i różnorodnym zagrożeniom. Jedność Kościoła apostolskiego, choć podatna na kryzysy, ma jednak bardzo mocne fundamenty. Opiera się bowiem na jedności Ojca i Syna oraz na jedności Jezusa z Jego uczniami.

Bóg tak zaplanował nasze ludzkie życie, aby odzwierciedlało relacje jakie są pomiędzy Bogiem Ojcem, Jezusem Chrystusem Jego Synem i Duchem Świętym. Zasadniczymi cechami tych relacji pomiędzy Osobami Bożymi jest miłość i właśnie jedność. Budowanie jedności trzeba więc zaczynać od kontemplacji Trójcy, a nie od pięknych przemówień czy deklaracji. Tak jak życie bierze swój początek z Boga, tak samo jedność od Niego pochodzi. Bóg jest źródłem jedności. Człowiek może ją jedynie przyjąć jako dar i dobrze z niej korzystać.

Tak jak to było u początków Kościoła, tak i dziś mamy ogromną potrzebę prawdziwej jedności. Podziały i niezgoda zawsze były i są jednym z największych źródeł cierpienia w świecie. Za naszą wschodnią granicą toczy się wojna. A tragedię tej wojny powiększa fakt, że to w zasadniczej większości uczniowie Jezusa, chrześcijanie, walczą ze sobą na Ukrainie. Założyciel Braci Szkół Chrześcijańskich, św. Jan Chrzciciel de la Salle pisał że „wspólnota bez jedności braterskiej staje się piekłem.” Oblicza tego piekła oglądamy codziennie, gdy słyszymy o tej obecnie trwającej wojnie.

W tym kontekście warto spojrzeć na postać dzisiejszego patrona św. Andrzeja Boboli, który żył na przełomie XVI i XVII wieku na Kresach, na terenie dzisiejszej Białorusi bardzo blisko granicy z dzisiejszą Ukrainą. Gorliwie pracował nad pojednaniem prawosławnych z Kościołem rzymskokatolickim. Można śmiało powiedzieć, że poświęcił swe życie sprawie jedności. Nazywany jest Patronem Jedności, Apostołem Prawosławnych, Patronem ewangelizacji w trudnych czasach, Apostołem Polesia, Patronem Kresów, a także Patronem Polski.

Należał do zakonu jezuitów, a jego działalność w 1642 r. wzbudziła sprzeciw prawosławnych i Kozaków, wrogo nastawionych do jezuitów, a w szczególności do Polaków. Kiedy w maju 1657 r. Pińsk, gdzie pracował, zajęły oddziały kozackie, Andrzej Bobola opuścił miasto i schronił się do Janowa Poleskiego, odległego od Pińska o około 30 km. Jednak 16 maja wpadli i tam Kozacy i zaczęli mordować Polaków i Żydów. Nieludzkim męczarniom został poddany także św. Andrzej. Śmierć męczeńską poniósł 16 maja 1657 r.

Biskupi Polsce ogłaszając w 2002 r. św. Andrzeja patronem naszej ojczyzny napisali, że: „życie św. Andrzeja Boboli, zakończone męczeńską śmiercią, było jak ziarno, które padło w ziemię w bardzo trudnym okresie pierwszej Rzeczypospolitej, aby wydać owoce po wiekach – w odrodzeniu drugiej Rzeczypospolitej i teraz – u początku trzeciej”.

Ziarno potrzebuje czasu aby wydać owoce. Nasze wysiłki zmierzające do jedności też potrzebują czasu, a przede wszystkim potrzebują gorliwszej modlitwy i przekucia naszej modlitwy w czyny jedności. Niech św. Andrzej nie pozwoli nam zniechęcić się w nieustannym zanoszeniu naszych modlitw o jedność, o zakończenie wszelkich wojen, konfliktów, niesprawiedliwości, ale też niech pozwoli nam zatroszczyć się o konkretne czyny, które tę jedność umacniają.