Piątek, 24 czerwca 2022 roku, XII tydzień zwykły, Rok C, II

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Przez cały czerwiec czcimy w naszych modlitwach Najświętsze Serce Jezusowe. Dzisiejsza uroczystość jest przypomnieniem tego wszystkiego, co Jezus uczynił dla nas z miłości, oddając za nas życie, pozwalając na przebicie swego boku, z którego wypłynęła krew i woda. Serce Jezusa jest tryskającym źródłem, które nieustannie dodaje nam otuchy i pozwala nam każdego dnia, w każdej godzinie na nowo podejmować naszą drogę wiary. Serce Jezusa jest źródłem życia i świętości, jak powtarzamy w litanii. Każdy, kto czci Najświętsze Serce Jezusowe, tym samym oddaje cześć samemu Chrystusowi, który jest naszym Panem i Zbawicielem.

 

 

Naszą refleksję w tegoroczną uroczystość pragnę oprzeć na myślach włoskiej mistyczki wieku XVIII, błogosławionej Marii Celeste Crostarosy, założycielki Zakonu Sióstr Redemptorystek. Nazywa ona Serce Jezusa pięknym mieszkaniem miłości. W nim pragnie mieszkać przez całe życie, jest Ono jej upragnionym mieszkaniem, widzi je oczami duszy jako piękne, zbudowane przez miłość i miłością ozdobione. Jezus zaprasza ją: Wejdź w moje Boskie Serce i zamieszkaj w nim przez wszystkie dni, abyś mogła w miłości i w działaniu prawdziwie Mnie naśladować nowym życiem przed całym światem (M. Celeste Crostarosa, Rozmowy duszy z Jezusem).

 

Sam Jezus gorąco pragnie, aby człowiek zdecydował się na zamieszkanie w Jego Sercu, to znaczy w centrum życia postawił miłość. Dlatego zaprasza każdego z nas do swego pięknego mieszkania miłości, abyśmy odpoczęli pośród trudów życia, pokrzepili nasze siły, schronili się, gdy zagraża niebezpieczeństwo. My przecież bardzo potrzebujemy takich chwil w naszym życiu, aby zaczerpnąć z tego prawdziwego źródła życia i świętości.

 

Błogosławiona Maria Celeste Crostarosa tak pisze na ten temat: Tam, w Sercu Jezusa, wśród nędzy tego życia odnajdziesz swój pokój; wśród zmartwień i prześladowań – schronienie; wśród pokus i przygnębienia – pokrzepienie. Tam też odnajdziesz swoich przyjaciół, a moich umiłowanych, zawsze, gdy zechcesz wśród nich znaleźć pocieszenie, radując się ich towarzystwem, ciesząc się bez słów słodką łącznością z moimi świętymi; w odpoczynku, jakiego nie można znaleźć w świecie, wśród ziemskich spraw. Tam właśnie znajduje się nieskończone Dobro, niepojęte dla człowieka.

 

Jezus wie, czego nam potrzeba i tym właśnie nas obdarza. Maria Celeste Crostarosa zauważa, że w Jego Sercu nie będziemy sami. Kiedy tam wejdziemy, usłyszymy bicie serc wszystkich, którzy kochają Jezusa, którzy zostali przez Niego stworzeni i odkupieni. W Jego Sercu spotkamy wszystkich, którzy tam mieszkają, tak jak my.

 

Maria Celeste podkreśla, że ten, kto żyje w Sercu Jezusa, kocha sercem Jezusa. Kiedy przebywamy w Sercu Jezusa, a więc w klimacie miłości, w ciszy modlitwy, w dobrych pragnieniach, wtedy uczucia Jezusa stają się coraz bardziej naszymi uczuciami, wtedy nasze czyny i słowa niosą ze sobą woń miłości i dobra.

 

On zaprasza nas do swego Serca, abyśmy odpoczęli, ale także abyśmy rozpalili się Jego miłością do ludzi. Tego od nas oczekuje i tego pragnie: Zapraszam cię w sposób szczególny do mojego Serca, gdzie z miłością na ciebie czekałem. (…) Pragnę, abyś kochała wszystkich taką samą miłością, jaką Ja ich kocham, z całego serca. I tak jak Ja myślałem więcej o nich niż o sobie, kiedy byłem na świecie, tak i ty nie myśl więcej o sobie, ale o zbawieniu tych dusz, które Ja tak bardzo kocham.

 

W Sercu Jezusa znajdziemy odpoczynek, znajdziemy naszych przyjaciół i bliskich, by ich kochać jeszcze bardziej. Tam Jezus pokaże nam również, że są na świecie tacy ludzie, których On bardzo kocha, za których umarł, a którzy sami do Jego Serca nie wejdą, nawet się nie zbliżą, bo nie chcą albo nie potrafią.

 

Pewnie znamy imiona takich osób, które jeszcze nie poznały piękna zamieszkania w Sercu Jezusa. Maria Celeste uczy nas, że możemy wnosić ich do Jego Serca. Kiedy w Komunii świętej przyjmujemy Jezusa do siebie, to znaczy wchodzimy do Jego Serca, On chce, abyśmy nie wchodzili tam sami. Wtedy możemy zabrać ze sobą duchowo i wnieść do Jego Serca wszystkich, o których martwi się nasze ludzkie serce.

 

 

Rozważając dziś o miłości Serca Jezusa do ludzi i naszej miłości do Niego, nie zapominajmy dziękować za ten wielki dar, za tak wielkie miłosierdzie, jakie nam okazuje. Widząc, jak wielu ludzi odwróciło się od Boga i przyznając, że sami wielokrotnie nie byliśmy Mu wierni, w poczuciu licznych słabości przychodźmy do Jego miłosiernego Serca, do tego pięknego mieszkania miłości. Tutaj możemy znaleźć prawdziwy pokój, stąd możemy czerpać siłę, bo to jest źródło życia i świętości. Amen.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

o. Maciej Sadowski CSsR  (01 lipca 2011 roku, Rok A, I)

o. Piotr Świerczok CSsR  (15 czerwca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Jurkowski CSsR  (07 czerwcva 2013 rou, Rok C, I)

o. Jan Rzepiela CSsR sen  (27 czerwca 2014 roku, Rok A, II)

o. Brat Kleryk Wacław Zyskowski CSsR, student V roku WSD  (12 czerwca 2015 roku, Rok B, I)

o. Stanisłwa Paprocki CSsR  (03 czerwca 2016 roku, Rok C, II)

o. Rafał Nowak CSsR  (23 czerwca 2017 roku, Rok A, I)

o. Jerzy Krupa CSsR  (08 czerwca 2018 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobota CSsR  (28 czerwca 2019 roku, Rok C, I)

o. Jacek Burnus CSsR  (19 czerwca 2020 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (11 czerwca 2021 roku, Rok B, I)

o. Sylwester Cabała CSsR  (24 czerwca 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Przełożony wspólnoty zakonnej redemptorystów w Bardzie oraz wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium Duchownym
Redemptorystów w Tuchowie – Bardo