Sobota, 23 lipca 2022 roku, XVI tydzień zwykły, Rok C, II

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Patronka Europy i dobrej śmierci

 

Święta Brygida żyła w latach 1303-1373 i była jedną z najwybitniejszych postaci Kościoła, świętych i mistyczek swoich czasów. W 1999 r. papież Jan Paweł II ogłosił ją patronką Europy, wraz ze św. Katarzyną ze Sieny i św. Benedyktą od Krzyża (Edytą Stein). Św. Brygida jest także patronką Szwecji, pielgrzymów oraz dobrej śmierci. Pochodziła z zamożnej rodziny szwedzkiej z Finstad koło Uppsali. Już wcześnie zauważono, że była inna niż jej rówieśniczki. Kiedy miała siedem lat, miała się jej ukazać Matka Boża, która ukoronowała ją złotą koroną. W rok później miała następną wizję, w której ukazał się jej ukrzyżowany Jezus. Chociaż od najmłodszych lat odznaczała się głęboką wiarą i marzyła o wstąpieniu do klasztoru, to jednak w wieku 14 lat, jak to często zdarzało się wówczas w rodach możnowładców, została żoną syna gubernatora Ulfa Gudmarssona. Miała z nim ośmioro dzieci, a jedną z jej córek była późniejsza wybitna święta średniowiecza – Katarzyna Szwedzka. Brygida i jej mąż byli powszechnie szanowani, m.in. ze względu na szeroką działalność dobroczynną. Po kilkuletnim pobycie na dworze królewskim, w 1341 r. pielgrzymowała do Santiago de Compostela z mężem, który w drodze powrotnej zachorował, po czym wstąpił do cystersów, gdzie po kilku latach zmarł. Brygida osiadła wówczas w domu zakonnym związanym z cystersami, gdzie prowadziła bardzo surowe życie ascetyczne. W tym też czasie doznała objawień, pod których wpływem zaczęła pisywać listy do możnych tego świata, przepowiadając im ich przyszłe losy. Znane są m.in. jej ostrzeżenia i surowe napomnienia pod adresem krzyżaków, którym przepowiedziała ich upadek (zostaną wyłamane ich zęby i skruszone ostrza ich mieczy). Z wielką gorliwością przekazywała orędzie o Bożym miłosierdziu, zapisując słowa Pana: Dopóki człowiek żyje, bramy nieba stoją dla niego otworem. Jeżeli ludzie zmienią swoje życie, i Ja złagodzę swój wyrok. Przyczyniła się do zażegnania kilku wojen w Europie i zaprowadzenia pokoju.

 

 

Ale największą sławę i trwałe miejsce w historii Kościoła zapewniły jej listy z 1352 r. do papieża Innocentego VI (1352-62), przebywającego wówczas w Awinionie, aby jak najszybciej wracał do Rzymu. Gdy nie odniosło to skutku, Brygida niezrażona, kontynuowała swą korespondencję z jego następcą, bł. Urbanem V (1362-70). Ten ostatni, właśnie pod wpływem listów szwedzkiej mistyczki, wrócił do Rzymu w 1367 r., ale z powodu zamieszek w tym mieście, znów je opuścił. Jej nalegania i wezwania kierowane do papieży przyczyniły się w wielkim stopniu do położenia kresu niewoli awiniońskiej, choć ona sama już tego nie doczekała. Innym trwałym śladem działalności szwedzkiej świętej było założenie ok. 1346 r. w otrzymanej w darze od króla Vadstenie Zakonu Najświętszego Zbawiciela, znanego później jako brygidki. Pierwszą opatką klasztoru założonego ściśle według wskazań Brygidy została jej córka, św. Katarzyna. Święta wiele pielgrzymowała, m.in. kilkakrotnie do Rzymu, a także do Ziemi Świętej (1371-1372); wkrótce po powrocie z tej ostatniej podróży zmarła. Ciało jej złożono w klasztorze w Vadstenie. Już w 1391 r. Bonifacy IX ogłosił ją świętą.

 

Św. Brygida wielokrotnie mówiła o reformie. Zawsze, kiedy mówiła o reformie, miała na myśli pojedynczego człowieka, a zwłaszcza osobistą odnowę osób sprawujących władzę. Brygida może stać się dla współczesnych kobiet zachętą do odgrywania pierwszorzędnej roli w społeczeństwie, które będzie otaczać szacunkiem ich godność i pozwoli im na równi z mężczyznami brać udział w wypełnianiu Bożego planu w odniesieniu do ludzkości – pisał w 2002 r. papież Jan Paweł II w specjalnym przesłaniu do przełożonej generalnej Zakonu Najświętszego Zbawiciela Świętej Brygidy, matki Tekli Famiglietti z okazji rozpoczęcia uroczystości 700. rocznicy urodzin św. Brygidy. Brygida nie wierzyła, żeby nawet dobrze pomyślane zmiany polityczne czy inicjatywy prawne mogły zreformować społeczeństwo. Była przekonana, że odnowa społeczeństwa może nastąpić tylko wówczas, gdy każdy dokona indywidualnej odnowy w swoim życiu osobistym i zawodowym. Taka odnowa stanowiła w jej mniemaniu punkt wyjścia do prawdziwej pokuty i nawrócenia. Tak więc można śmiało powiedzieć, że Brygida była reformatorką społeczeństwa.

 

Gdzie św. Brygida odnalazła klucz do takiego zrozumienia swojego życia chrześcijańskiego? Nie ma wątpliwości, że kluczem tym było odnalezienie Jezusa Chrystusa, zawierzenie Mu całkowicie i przyjęcie Go w swoje osobiste i rodzinne życie. Bardzo trafnie została dobrana Ewangelia na jej liturgiczne święto, a jest to Ewangelia według św. Jana – logion o krzewie winnym (J 15, 1-8). W tej to Ewangelii zawarty jest program życia duchowego i apostolskiego każdego chrześcijanina czy ucznia lub uczennicy Pańskiej. Pierwszym momentem tego programu jest poznawanie Jezusa Chrystusa i głębokie z Nim zjednoczenie, następnie podejmowanie wszelkich działań, które podsuwa i do których zaprasza Chrystus, ale w ścisłej jedności z Nim. Wreszcie to nieustanne czuwanie, aby oczyszczać swoją latorośl życia z dzikich narośli, to znaczy wad, a zwłaszcza egoizmu. Dzięki takiemu życiu chrześcijańskiemu św. Brygida stała się darem dla swojej rodziny, społeczeństwa i Kościoła. Trzeba nam prosić dziś jej wstawiennictwa, aby w obecnym Kościele było coraz więcej takich niewiast, żon i matek.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Brygidy, zakonnicy, Patronki Europy

o. Grzegorz Woś CSsR  (23 lipca 2012 roku, Rok B, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (23 lipca 2014 roku, Rok A, II)

o. Paweł Drobot CSsR (23 lipca 2015 rok, Rok B, I)

 o. Andrzej Makowski CSsR  (23 lipca 2016 roku, Rok C, II)

XVI niedziela zwykła – o. Łukasz Listopad CSsR  (23 lipca 2017 roku, Rok A, I)

o. Krzysztof Dworak CSsR   (23 lipca 2018 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobot CSsR  (23 lipca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Szorc CSsR  (23 lipca 2020 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (23 lipca 2021 roku, Rok B, I)

o. Kazimierz Frzyzeł CSsR  (23 lipca 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Wykładowca teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym
Franciszkanów w Krakowie, rekolekcjonista sióstr zakonnych i księży – Kraków