Poniedziałek, 25 lipca 2022 roku, XVII tydzień zwykły, Rok C, II

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Hasło tegorocznego roku duszpasterskiego Kościoła w Polsce brzmi: „Posłani w pokoju Chrystusa”. Chodzi o to, aby nasze uczestnictwo w liturgii Mszy św. przekładało się na codzienne życie, by było świadectwem rzeczywistego spotkania z żyjącym Panem.  Jesteśmy dziś rozproszeni, nie umiemy się skupić, ciągle o czymś myślimy, a najczęściej dzieje się to w czasie Mszy św. Dlatego przemawia do nas tylko świadectwo miłości do Jezusa, aż do przelania własnej krwi, jak to się stało w życiu św. Jakuba.

 

Szukamy więc wsparcia, świadectwa ludzi, którzy poświadczają, że prawdziwie spotkali Pana żyjącego, zanurzyli się w Nim. Ich codzienne życie to poświadcza. Nie lękają się niczego. Do takich ludzi bez wątpienia należy patron dnia dzisiejszego św. Jakub Większy, apostoł.

 

Chciałbym nawiązać do dwóch wydarzeń z życia św. Jakuba, które wywarły na nim wielkie piętno. Pierwsze z nich: mógł on uczestniczyć razem z Piotrem i Janem w chwili konania Jezusa w ogrodzie Getsemani, a drugie wydarzenie to Góra Tabor i przemienienie się Jezusa w obecności apostołów. Chodzi więc o sytuacje różne, różniące się między sobą: w jednym przypadku Jakub wraz z pozostałymi dwoma apostołami doświadcza chwały Pana, widzi Go rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem, widzi w Jezusie boski blask; w drugim wydarzeniu staje w obliczu cierpienia i upokorzenia, widzi na własne oczy, jak Syn Boży poniża się, okazując posłuszeństwo aż do śmierci. Bez wątpienia to drugie wydarzenie było dla niego okazją do osiągnięcia dojrzałości w wierze. Zobaczył na własne oczy, że Mesjasz, oczekiwany przez naród żydowski jako triumfator, w rzeczywistości okryty był nie tylko czcią i chwałą, ale również cierpieniem i słabością. Chwała Chrystusa urzeczywistnia się właśnie w Krzyżu, w udziale w naszym cierpieniu.

 

To dojrzewanie wiary dopełnione zostało w dzień zesłania Ducha Świętego, tak iż Jakub, gdy nadeszła chwila wydania świadectwa, nie cofnął się przed niczym, nawet przed męczeńską śmiercią. Czytamy w Dziejach Apostolskich, że Herod Agrypa, wnuk Heroda Wielkiego, zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana (Dz 12, 1-2). To proste stwierdzenie pokazuje z jednej strony, jak czymś normalnym dla chrześcijan było dawanie świadectwa Panu własnym życiem, z drugiej zaś, że Jakub był wybitną postacią w Kościele jerozolimskim, ze względu na rolę, jaką odegrał podczas ziemskiego życia Jezusa.

 

Od św. Jakuba możemy się więc wiele nauczyć: gotowości do dawania świadectwa o Jezusie z odwagą, gdy to konieczne, aż po najwyższą ofiarę życia.

 

Św. Jakub staje dziś przed nami jako wymowny przykład wielkodusznego przylgnięcia do Chrystusa. On, który ustami swej matki prosił o to, by zasiąść wraz z bratem u boku Mistrza w Jego królestwie, właśnie jako pierwszy wypił kielich męki i dzielił męczeństwo z apostołami. Sprawdzają się słowa św. Pawła z pierwszego czytania: Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele (2 Kor 4, 8-11).

 

Możemy powiedzieć, patrząc na postać św. Jakuba, że droga nie tylko zewnętrzna, ale przede wszystkim wewnętrzna – od Góry Przemienia do góry konania, symbolizuje całe pielgrzymowanie życia chrześcijańskiego, pośród prześladowań i pocieszenia ze strony Boga. Postępując za Jezusem jak św. Jakub, wiemy, że nawet w chwilach trudnych idziemy właściwą drogą.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Jakuba, Apostoła

o. Mieczysław Babraj CSsR  (25 lipca 2011 roku, Rok A, I)

o. Tomasz Mular CSsR  (25 lipca 2012 roku, Rok B, II)

o. Dariusz Paszyński CSsR  (25 lipca 2013 roku, Rok C, I)

o. Grzegorz Woś CSsR  (25 lipca 2014 roku, Rok A, II)

 o. Krzysztof Dworak CSsR  (25 lipca 2015 roku, Rok B, I)

o. Tomasz Jakubczak CSsR  (25 lipca 2016 roku, Rok C, II)

o. Piotr Podraza CSsR  (25 lipca 2017 roku, Rok A, I)

o. Łukasz Listopad CSsR  (25 lipca 2018 roku, Rok B, II)

o. Jerzy Krupa CSsR  (25 lipca 2019 roku, Rok C, I)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (25 lipca 2020 roku, Rok A, II)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (25 lipca 20212 roku, Rok B, I – XVII niedziela zwykła)

o. Ryszard Bożek CSsR  (25 lipca 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, rekolekcjonista sióstr zakonnych i księży oraz wykładowca liturgiki
w Wyższym Seminarium Duchowym Redemptorystów w Tuchowie – Tuchów