Świętego Łukasza, Ewangelisty – święto - Homilie Rok C 2021/22

Świętego Łukasza, Ewangelisty – święto

Wtorek, 18 października 2022 roku, XXIX tydzień zwykły, Rok C, II

Dzisiaj w liturgii Kościoła wspominamy św. Łukasza, ucznia i współpracownika św. Pawła. Jego imię pojawia się kilka razy w Nowym Testamencie, w listach przypisywanych Apostołowi Narodów. Podobnie jak św. Marek, Łukasz nie należał do tej wybranej grupy, która kroczyła u boku Jezusa i była świadkiem Jego nauczania i cudownych znaków. Wiadomo jednak, że napisał Ewangelię i Dzieje Apostolskie, które są podstawowymi dziełami poznania Jezusa Chrystusa i ówczesnego Kościoła.

Dziękujemy dzisiaj Świętemu Łukaszowi za dzielenie się Dobrą Nowiną z nami oraz z całą ludzkością. Ewangelia, którą zapisał, ma bardzo wiele wyjątkowych cech, które uczą nas o Jezusie Chrystusie. W zapisie Łukasza możemy znaleźć najbardziej znane przypowieści: o dobrym Samarytaninie oraz o synu marnotrawnym. Szczególne dla jego Ewangelii są także opowieści o bogaczu i Łazarzu oraz opis historii z dzieciństwa naszego Zbawiciela. Także kantyki zapisane przez autora trzeciej Ewangelii i odmawiane codzienne w liturgii godzin Kościoła są pieśniami o głębokiej radości i wdzięczności wobec zamierzeń Boga objawionych w Jezusie.

Święty Łukasz zaprasza nas do zwrócenia uwagi na modlitwę Jezusa, abyśmy mogli czerpać od samego Boga i mogli się stawać wzorem dla drugiego człowieka. Ewangelista przedstawia Jezusa modlącego się przed chrztem, modlącego się w odosobnieniu, spędzającego całą noc na modlitwie przed powołaniem swoich uczniów, przy przemienieniu oraz w śmierci na krzyżu. Trzy przypowieści mówiące o ważności i wartości modlitwy podkreśla szczególnie dzisiejszy święty.

On, pisząc Ewangelię oraz Dzieje Apostolskie pod natchnieniem Bożego Ducha, przypomina nam i zwraca naszą uwagę na kilka najważniejszych spraw. Niektóre z nich mogą być dla nas nieustannym wyzwaniem i zaproszeniem do wzrastania na drodze gorliwego podążania ku świętości.

Ewangelista Łukasz podkreśla pewną prawdę, że droga małości i pokory pociąga Boga najbardziej. Bóg ma wielkie serce dla tych, którzy są na marginesie współczesnego życia, a więc dla tych, którzy stają się zapomniani i odrzuceni przez innych. O takich właśnie upomni się sam Bóg i weźmie ich w obronę, dokładnie tak jak modliła się Maryja, kiedy wołała, że strącił możnych z tronu i wywyższył pokornych, głodnych nasycił dobrami a bogatych z niczym odprawił (Łk 1, 52-53). Łukasz podkreśla w swojej Ewangelii, z kim spotykał się Jezus oraz z kim się zaprzyjaźniał. Byli to: Samarytanin, ubodzy, celnicy oraz wszyscy żyjący na peryferiach społecznych i kulturowych.

Takiego Boga przybliża nam św. Łukasz – Boga, który w Chrystusie staje się przyjacielem grzeszników; Boga, który przyciąga do siebie ludzi najmniej atrakcyjnych. To są ci wszyscy, którzy czują się najbardziej niewykwalifikowani.

Trzecia Ewangelia nie tylko przypomina nam i uczy nas, jaki jest Bóg, ale także możemy wyczytać pomiędzy wierszami, jak wielką wrażliwość nosił w sobie św. Łukasz wobec tajemnic Boga, które w swoim życiu odkrywał. On uczy nas dzisiaj, że serce Boga jest zawsze dla ubogich i potrzebujących. Łukasz ukazuje wielką miłość Boga do tych, którzy są zepchnięci na margines życia, jakby chciał powiedzieć, że także i dzisiaj dla takich ma być serce każdego z nas, na wzór samego Boga.

Chociaż św. Łukasz nigdy nie spotkał Chrystusa osobiście, to jednak w swojej Ewangelii mówi nam, że poznał Jezusa, rozmawiając z naocznymi świadkami wydarzeń z życia, śmierci i zmartwychwstania naszego Pana. Każdy z nas dzisiaj także może być pewien, że na kartach Nowego Testamentu może odkrywać nieustannie Boga i przybliżać się do Niego.

Święty Łukasz napisał Ewangelię oraz Dzieje Apostolskie, abyśmy mieli pewność rzeczywistości duchowej i spraw wiary. Wiemy, że bez jego wysiłków być może nigdy nie poznalibyśmy wielu znaczących aspektów nauczania Jezusa Chrystusa. Dlatego dzisiaj dziękujemy Bogu za wielki dar, który nam dał poprzez wytrwałą współpracę umiłowanego lekarza, który do końca został wiernym współpracownikiem św. Pawła.

Dzisiejsze wspomnienie św. Łukasza jest wspaniałą okazją do tego, abyśmy na swój sposób stawali się takim „Świętym Łukaszem” współczesnych czasów. Bez względu na to, kim jesteśmy i jaki jest nasz zawód, Bóg chce, abyśmy towarzyszyli Jemu i Jego apostołom dzisiaj. On chce, abyśmy stawali się współpracownikami w dziele głoszenia Dobrej Nowiny. Jeśli chcemy być przyjaciółmi Boga, to nie możemy nie rozmawiać i nie być świadkami wobec Teofilów naszych czasów.

W to dzisiejsze święto, święto św. Łukasza, ewangelisty, ważne jest więc, abyśmy jako przyjaciele Jezusa starali się, aby Go poznano i kochano, aby mówić o Jego wspaniałości, Jego miłości oraz Jego łasce w naszym życiu. To czynił św. Łukasz, ewangelista. To także może czynić dzisiaj każdy z nas.