Piątek, 16 grudnia 2022 roku, III tydzień Adwentu, Rok A, I

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Gdy przejdziemy się po naszych ulicach, szczególnie wieczorową porą, po parkach, galeriach sklepowych czy rynkach naszych miast i miasteczek, możemy zaobserwować wszędzie świecące i migające lampki, lampeczki. Widzimy oświetlone drogi, chodniki, świecące w centrum naszych miejscowości choinki, duże i te małe. Często widać już świecące ozdoby w oknach naszych domów czy posesji. Wszędzie jest światło, jasno, choć mamy kryzys energetyczny, to jednak światło musi być, aby było wszędzie jasno i kolorowo.

 

Cały czas światło – to naturalne i sztuczne – nam towarzyszy. Często pewnie nie zastanawiamy, skąd ono się bierze, jak jest produkowane, jak są wykonane urządzenia, dzięki którym świecą żarówki i inne przyrządy oświetlające nam „życie”.

 

A wystarczy jedna chwila, awaria w przepływie energii elektrycznej, by nastała ciemność i nastąpił chaos w naszym życiu, domu, zakładzie pracy. Choć znamy miejsce, w którym przebywamy, to w czasie ciemności się gubimy, tracimy orientację. Potrzeba czasem chwili, aby nasze oczy przyzwyczaiły się do ciemności, ale i tak szukamy od razu świecy, latarki, akumulatora czy innej rzeczy, która daje nam światło, jasność. Bez światła po prostu trudno nam żyć.

 

A kiedyś nie było prądu, agregatów, akumulatorów i człowiek dawał sobie radę. Były proste lampy różnego rodzaju, które udoskonalano przez setki lat, ale były one jedynym źródłem światła dla człowieka oprócz tego naturalnego. Ta lampa oświecała pomieszczenie, ale nie tylko, wskazywała również drogę człowiekowi, w którym kierunku ma iść, aby był bezpieczny. Dziś piękne żyrandole, latarnie świeczniki itp., ale one przeważnie są ozdobą naszych domów, zakładów pracy czy innych pomieszczeń.

 

 

W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi też o świetle, a dokładnie o lampie, która płonie, świeci i wskazuje drogę. Tą lampą jest Jan Chrzciciel, który wskazywał ludziom drogę do Boga. Jan ukazywał ludziom, swoim życiem, postępowaniem, słowem i czynem, jak żyć, aby nie zatracić swojej duszy. Był drogowskazem dla człowieka, który znajdował się w ciemnościach własnego grzechu. Słyszymy i widzimy Jana, który swoim życiem, prostotą i oddaniem Bogu wskazuje nam światło w ciemnościach naszego życia. Mamy brać z niego przykład i też być taką lampą wskazującą drogę innym.

 

Czy jest to trudne? Tak może się nam na początku wydawać, ale myślę, że to zależy od chęci i woli naszej. Być światłem i drogowskazem dla swojego dziecka, żony, męża, najbliższych czy współpracowników.

 

Kiedy ostatnio swojemu mężowi, żonie powiedziałem: kocham Cię? Może to było wiele lat temu. Czemu nie zrobisz tego teraz, dzisiaj, w tym momencie? Kiedy przytuliłem swoje dziecko i powiedziałem: nie martw się wszystko będzie dobrze, jakoś razem damy radę? Kiedy ostatni raz zadzwoniłem do swoich starszych rodziców z pytaniem, co u nich słychać, czy nie potrzebują pomocy ode mnie? Kiedy ostatnio pomogłem starszej sąsiadce w zakupach lub innej czynności? Możemy wiele tych spraw wymieniać i pytać. Kiedy, jak i czy zrobiłem to czy tamto? Albo po prostu to zrobić, nie oglądając się na innych. I to jest właśnie to bycie lampą dla drugiego człowieka w dzisiejszym zwariowanym i zabieganym świecie. Czynić dobro bez względu na to, co powiedzą inni, co mówi świat. Przecież mam własny rozum i przykłady do naśladowania takie jak Jan Chrzciciel, który nie oglądał się na innych, ale czynił to, co słuszne w oczach Pana.

 

 

Dziś jesteśmy zaproszeni, aby uczyć się od Jana. To nie jest łatwe. Rezygnacja, poświęcenie, ugoda, prawda... obecnie nie są w modzie. Ilu ludzi kręci się tylko wokół pieniędzy, przyjemności, wygody, kłamstwa…? A tutaj potrzeba mieć serce czyste i uwolnione od rzeczy. Jeśli nie, to ani Jezus, ani inni ludzie nie znajdą w nim miejsca w tym czasie świątecznym, do którego się przygotowujemy w Adwencie. Amen

 

 

 

 

Kazania-homilie: Piątek trzeciego tygodnia Adwentu

o. Jarosław Liebersbach CSsR  (16 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (21 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (20 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (19 grudnia 2014 roku, Rok B, I)                                             

br. diakon Tomasz Mikołajczyk  (18 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR   ( 16 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (22 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (21 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (20 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (18 grudnia 2020 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (17 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Wojciech Wilgowicz CSsR  (16 grudnia 2022 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, katecheta oraz duszpasterz w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
(Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej) – Bardo