Czwartek, 22 grudnia 2022 roku, IV tydzień Adwentu, Rok A, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Wielbi dusza moja Pana… (Łk 1, 46)

 

Słowa, które przytacza dzisiejsza Ewangelia, miały być wypowiedziane przez Matkę Najświętszą w domu Zachariasza i Elżbiety w Ain Karem, dokąd Maryja udała się po zwiastowaniu. Są to zresztą jedyne znane nam słowa, które Maryja wypowiada podczas sceny nawiedzenia. Maryja napełniona jest Duchem Świętym, jest świadoma swojego wybrania i wielkości misji, jaką Bóg Jej powierzył. Nie ma chyba większego znaczenia, czy są to dokładnie te same słowa, które wówczas wypowiedziała, czy późniejszy hymn pierwszej wspólnoty chrześcijan, czy owoc refleksji teologicznej św. Łukasza. Cały bowiem hymn, który na stałe znalazł swoje miejsce w liturgii Kościoła, odzwierciedla ówczesne odczucia Maryi, która przede wszystkim wielbi Boga za wielkie rzeczy, które uczynił Jej osobiście i w całej historii narodu wybranego. W Magnificat Maryja staje jako reprezentantka wszystkich tych, którzy doświadczyli dobrodziejstw od Boga. Wypowiada słowa uwielbienia i dziękczynienia najpierw w swoim imieniu, ale zaraz potem w imieniu ubogich, uciśnionych, poniżonych, głodnych i wszystkich, którzy w Bogu znajdują Obrońcę i Zbawiciela.

 

Modlitwa uwielbienia jest obok adoracji najpiękniejszą, bo najbardziej bezinteresowną modlitwą, w której oddajemy cześć Bogu ze względu na Niego samego, a nie ze względu na otrzymane od Niego dary lub ze względu na dary, jakie mamy nadzieję otrzymać. Niestety ta forma modlitwy nie jest doceniana, a nawet znana, przez większą część ludzi wierzących. Katechizm przypomina nam, że „uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego, że On jest” (KKK 2639). W centrum modlitwy Maryi jest sam Bóg w swojej wielkości, wszechmocy, świętości, miłosierdziu, wspaniałomyślności, wierności obietnicom. Zwykle w naszych modlitwach o wiele łatwiej przychodzi nam koncentrować się na sobie i swoich problemach, niż na Panu Bogu. Trwając w uwielbieniu przywracamy Bogu właściwe, czyli pierwsze miejsce w naszym życiu. Potwierdzamy, że tylko On jest naszym Panem.

 

Przypomnienie modlitwy Maryi w przeddzień Bożego Narodzenia podpowiada nam, w jakim duchu powinniśmy przeżywać pamiątkę tajemnicy Wcielenia. Także my od dnia chrztu mamy udział w wielkich dziełach Boga, które uczynił i których dokonuje dla nas. Czyż nie jest powodem uwielbienia Boga Jego miłość, która znalazła swój wyraz w przyjściu Jezusa na ziemię? Czyż nie jest motywem uwielbienia nasze przybrane synostwo, którego staliśmy się uczestnikami? Czyż nie jest powodem uwielbienia to, że Bóg jest z nami, jest Emmanuelem, że dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych oraz jak wiele dla nas uczynił? Postawa Maryi jest nam światłem do uchwycenia tego, co robić przez święta, jak je przeżywać.

 

Nasze tradycyjne kolędowanie nie jest niczym innym, jak formą uwielbienia Boga. Śpiewając tradycyjne kolędy, włączamy się w chór zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokości! (Łk 2, 14).

I my z pastuszkami dziś się radujmy,
chwałę z aniołami wraz wyśpiewujmy,
bo ten Jezus, z nieba dany, weźmie nas między niebiany,
tylko Go z całego serca miłujmy.
                                           (Krzysztof Krawczyk – Z narodzenia Pana dzień dziś wesoły... – Kolęda polska)

 

 

 

 

Kazania-homilie: 22 grudnia

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (22 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Sylwester Cabała CSsR  (22 grudnia 2013 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (22 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)                            

br. diakon Wacław Zyskowski CSsR  (22 grudnia 2015 roku, Rok C, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (22 grudnia 2016 roku, Rok A, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (22 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (22 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Bożek CSsR  (22 grudnia 2019 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2020 roku, Rok B, I – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (22 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Środa czwartego tygodnia Adwentu)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (22 grudnia 2022 roku, Rok A, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Bardo