Wtorek, 14 lutego 2023 roku, VI tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Bardzo często słyszymy słowo „ewangelizacja”? Ale czym właściwie ewangelizacja jest?

 

Jeżeli sięgniemy do greki, skąd to słowo się wywodzi, dowiemy się, że słowo to oznacza dobrą nowinę. Głosić dobrą nowinę – dobrą nowinę, czyli Jezusa Chrystusa. Jeżeli głosimy Jezusa Chrystusa, w którego wierzymy, który jest naszym Mistrzem i Nauczycielem, a nade wszystko jest naszym Panem, to naturalnie będziemy głosić wiarę chrześcijańską.

 

 

Dzisiejsza Ewangelia podpowiada nam, czym ewangelizacja, czyli głoszenie słowa Bożego, powinno się charakteryzować. Jezus posyła uczniów i daje im konkretne polecenie. To konkretne zadanie Jezusa jest kierowane również do nas: Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie... (Łk 10, 3-4).

 

Jak owce między wilki… (Łk 10, 3). Jezus wysyła uczniów bezbronnych w świat niebezpieczny, nieprzyjazny, w świat pełen zagrożeń. Dlaczego posyła nas bezbronnymi, bez żadnego zabezpieczenia? Odpowiedź jest prosta. Idąc w Jego Imię, nic groźnego nam stać się nie może. Jesteśmy pod Bożą opieką, jesteśmy pod Jego ochroną. Potwierdzenie możemy znaleźć w Psalmach. Choćby w psalmie 23, który mówi o Bogu, który jest Pasterzem. A kto lepiej zatroszczy się o owce, jak nie pasterz? Czytamy w nim: Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną (Ps 23, 4 ). Jezus troszczy o nas. I nie pozwoli, by stała się nam jakaś krzywda, nawet w bardzo trudnych sytuacjach, jak pójście między „stado wilków”.

 

Ewangelizacja to głoszenie Ewangelii, to ogłaszanie królestwa Bożego, a nie kolejnej ideologii, nie doktryny politycznej. To nie jest sposób na zrobienie kariery. To prawda o bliskości Boga, o tym, że jest On wśród nas. Jezus posyła uczniów po dwóch. Czyli głoszenie Ewangelii nigdy nie powinno być realizowane w samotności. To nie jest zadanie dla „samotnych wilków” czy „wolnych strzelców”. Głoszenie zawsze realizuje się we wspólnocie. Oczywiście, chodzi o osobiste doświadczenie wartości królestwa Bożego, ale jednocześnie o Jego wspólnotowe doświadczenie. Wzajemna relacja, wspólna modlitwa, wymiana doświadczeń, dzielenie się radościami i trudnościami… Jednym słowem – ewangelizacja.

 

 

Tak rozumiana ewangelizacja towarzyszyła patronom dnia dzisiejszego. Święty Cyryl i Metody ruszyli głosić Jezusa Słowianom. Wyruszyli w świat niebezpieczny, w świat nieznany. Przekraczali granice nie tylko krajów, cywilizacji i kultur, lecz przekraczali samych siebie, swoje ograniczenia i słabości. Zawsze razem, we wspólnocie, w modlitwie i poświęceniu.

 

Każdy z nas jest zaproszony i posłany przez Jezusa, aby iść i głosić, bo żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało… (Łk 10, 2).

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto świętych Cyryla, mnicha, i Metodego, biskupa
                             – patronów Europy

o. Marcin Klamka CSsR  (14 lutego 2011 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (14 lutego 2012 roku, Rok B, II)

o. Maciej Ziebiec CSsR  (14 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Wodka CSsR  (14 lutego 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela CSsR senior  (14 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Listopad CSsR  (14 lutego 2016 roku, Rok C, II – I niedziela Wielkiego Postu)

o. Antoni Popek CSsR  (14 lutego 2017 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (14 lutego 2018 roku, Rok B, II – Środa Popielcowa)

o. Rafał Nowak CSsR  (14 lutego 2019 roku, Rok C, I)

o. Tomasz Mular CSsR  (14 lutego 2020 roku, Rok A, II)

o. Jacek Zdrzałek CSsR  (14 lutego 2021 roku, Rok B, I – VI niedziela zwykła)

o. Łukasz Listopad CSsR  (14 lutego 2022 roku, Rok C, II)

o. Ireneusz Krzywoń CSsR  (14 lutego 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, duszpasterz oraz katecheta w Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego – Gliwice