Czwartek, 23 lutego 2023 roku, VII tydzień zwykły, Rok A, I
Prawo grawitacji istnieje. Doświadczamy tego każdego dnia. I właściwie nie mamy tutaj nic do „gadania”. Oczywiście mogę – w swej wolności – stwierdzić, że ono mnie nie obowiązuje i nawet to zamanifestować, skacząc na przykład z okna... I oby było to okno na parterze. Prawa natury po prostu działają, czy się nam to podoba, czy nie.
Podobnie działają też prawa stanowione przez ludzi. One regulują nasze życie, umożliwiają pewną przewidywalność i stabilność. I nawet wtedy, gdy dane prawo ukazuje się nam jako zakaz – to i tak ma za swój cel dobro człowieka. Przykład z naszej codzienności: czerwone światło na skrzyżowaniu ruchliwych ulic. Oczywiście, że ono mnie ogranicza, oczywiście, że w jakimś sensie pozbawia mnie wolności. Ale zakaz ten jest ze względu na moje dobro. I podobnie jak z grawitacją: mogę powiedzieć, że czerwone światło na skrzyżowaniu mnie nie obowiązuje i mogę ten zakaz przekroczyć. Tylko że w konsekwencji krzywdę wyrządzę sobie i pewnie innym osobom.
A jak jest z Bożym prawem? Czy ono może być błędne? Czy może nie działać? Czy może nas wprowadzać w błąd? Czy nie jest tak, że ono obowiązuje zawsze? Dzisiejsze pierwsze czytanie przypomina nam o tym, że postępowanie według Bożych praw przynosi człowiekowi błogosławieństwo, a z kolei wykraczanie przeciw nim sprowadza na człowieka nieszczęście. Jest tak, ponieważ zostaliśmy stworzeni, aby realizować nasze życie w pewnym „środowisku”, w którym możemy się spełnić we wszystkich wymiarach człowieczeństwa. Tym środowiskiem jest właśnie Boże prawo dane nam ze względu na nasze dobro.
Trzeba dziś w ten sposób dialogować ze światem, ukazując, że w Bożej propozycji życia znajduje się swego rodzaju „pakiet” dóbr, które czynią z nas ludzi szczęśliwych, a otoczenie, które kształtujemy staje się wtedy bardziej ludzkie, gdyż zbudowane na miłości. I przeciwnie, odchodząc od Bożego planu, człowiek doświadcza, że stopniowo jego życie może stać się nieznośne. Można powiedzieć, że „opłaca” się żyć w zgodzie z Bogiem, gdyż to przynosi owoce miłości, pokoju, służby, obfitości.
Z drugiej strony, idąc za Jezusem Chrystusem, wiemy, że jest to często droga osobistych wyrzeczeń, a także doświadczania odrzucenia przez tzw. „ten świat”. Ale na tej właśnie drodze przewodzi nam On sam, Ukrzyżowany – Zmartwychwstały, ten, który jedyny zna drogę sięgającą aż poza granice śmierci. Dajmy się Jemu właśnie prowadzić ufni w Jego nieustanną przy nas obecność.
Rozważania (kazania-homilie): Czwartek po Popielcu
o. Marian Krakowski CSsR (23 lutego 2012 roku, Rok B, II)
o. Maciej Ziębiec CSsR (14 lutego 2013 roku, Rok C, I – Święto Świętych Cyryla, mnicha, i Metodego, biskupa, patronów Europy)
o. Piotr Andrukiewicz CSsR (06 marca 2014 roku, A, II)
o. Ryszard Bożek CSsR (19 lutego 2015 roku, Rok B, I)
o. Mariusz Simonicz CSsR (11 lutego 2016 roku, Rok C, II)
o. Ryszard Bożek CSsR (o2 marca 2017 roku, Rok A, I)
o. Arkadiusz Buszka CSsR (15 lutego 2018 roku, Rok B, II)
o. Andrzej Makowski CSsR (07 marca 2019 roku, Rok C, I)
o. Łukasz Baran CSsR (27 lutego 2020 roku, Rok A, II)
o. Mariusz Więckiewicz CSsR (17 lutego 2021 roku, Rok B, I)
o. Jarosław Krawczyk CSsR (03 marca 2022 roku, Rok C, II)
o. Sylwester Pactwa CSsR (23 lutego 2023 roku, Rok A, I)
Drukuj...
Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, wychowawca i wykładowca teologii fundamentalnej i ekumenizmu w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów – Tuchów
o. Sylwester Pactwa CSsR