Piątek czwartego tygodnia Wielkiego Postu

Piątek, 24 marca 2023 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok A, I

Dzień męki i śmierci Chrystusa już jest bardzo blisko, dlatego coraz częściej słyszymy wprost o tym, co ma się wydarzyć. Jezus wędruje i naucza. Wraz z Jego pojawieniem się w Galilei, pojawiają się pytania: Czyż to nie jest ten, którego usiłują zabić? (J 7, 25) Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? (J 7, 26) Te pytania i odpowiedź Jezusa właściwie skłaniają do refleksji i zastanowienia: kim jest Jezus? Czy ja wierzę w Jego naukę i w to, że jest Synem Bożym? Czy raczej staję po stronie tych, którzy chcą Go pojmać i zabić? A przede wszystkim – czy znam Boga, czy znam Jezusa, Syna Bożego? Bo czasami On może przychodzić skrycie, a nie jawnie – i wtedy może być trudniej stwierdzić z pewnością, że to On.

Dzisiejsza liturgia słowa łączy się w logiczną całość. Pierwsze czytanie jest pewnym proroctwem. Pomimo, że jest ono zaczerpnięte z Księgi Mądrości, zapowiada wprost, co stanie się z Jezusem. Słowa tego czytania są nie tylko zapowiedzią haniebnej śmierci Jezusa, ale też Jego nauczania i krytycznego stosunku części słuchaczy. W pierwszym czytaniu słyszymy: Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny (Mdr 2, 12). W Ewangelii zaś: Zamierzali więc Go pojmać (J 7, 1). W pierwszym czytaniu pojawiły się słowa: Głosi, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim (Mdr 2, 13), a Jezus w Ewangelii mówi: Ja Go znam i od Niego jestem, bo On mnie posłał (J 7, 29). Wszystkie te i pozostałe słowa z dzisiejszego czytania wypełniają się w różnych miejscach Ewangelii. Za te słowa, które Jezus wypowiedział o sobie, Jego wrogowie chcieli Go pojmać, ale, jak słyszeliśmy, godzina Jego jeszcze nie nadeszła (J 7, 30).

Ten moment, który ma miejsce pod koniec dzisiejszego fragmentu Ewangelii, ukazuje bardzo ważną prawdę: nie dzieje się ludzka wola, tylko wola Boża. To Boży plan się spełnia, a nie ludzki. Jezus nie zostaje jeszcze pojmany, bo to nie czas, aby się wypełniły proroctwa dotyczące Jego męki i śmierci. To też może nas skłonić do refleksji: czy czasami nie jest tak, że my chcielibyśmy dyktować Bogu, co ma się wydarzyć? Często może się tak dziać w momencie, gdy nie zauważamy Chrystusa albo gdy nie widzimy w Nim Zbawiciela. Często mamy własne projekcje na swoje życie, ale nie powinniśmy zapominać o tym, by uwzględnić w nich też Boży zamysł. Nie wiemy, jaki ten zamysł jest, ale jeśli zaprosimy Chrystusa do swojego życia, będzie łatwiej zauważyć i przyjąć Bożą wolę. Jeśli nie rozpoznamy w Chrystusie Mesjasza, w naszym życiu może zapanować ciemność, która grozi zasłonięciem Jezusa. A przecież powinniśmy dbać o to, aby panowała jasność. Nie dajmy się zaślepić złości.

Nadzieję wlewają w nas słowa psalmu: Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, by pamięć o nich wymazać z ziemi. Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki (Ps 34 (33), 17-18). Dlatego warto wzywać pomocy Pana, a On wyratuje od zła, tylko On jest w stanie rozproszyć ciemności i sprawić, że w naszym życiu będzie panowała światłość. Trzeba przede wszystkim zawierzyć Jezusowi i uznać Jego obecność – bo On jest wśród nas, przychodzi, choć czasami niespostrzeżenie, w ukryciu, ale zjawia się i chce działać w naszym życiu.

Kazania-homilie: Piatek czwartego tygodnia Wielkiego Postu

o. Mariusz Simonicz CSsR (23 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR (15 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR (04 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR (20 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Witold Szamburski CSsR (11 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Witold Szamburski CSsR (31 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Stanisław Gruszka CSsR (16 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Dariusz Pabiś CSsR (05 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR (27 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR (19 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Baran CSsR (01 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)