Niedziela, 09 kwietnia 2023 roku, Oktawa Wielkanocna, Rok A, I

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Zwycięzca śmierci, piekła i szatana wychodzi z grobu

 

Dzisiaj radość wypełnia nasze serca. Nawet dzwony biją dłużej, głośniej, weselej! Z uśmiechem na twarzy składamy sobie wzajemnie życzenia: wesołych świąt! Jest wspólne uroczyste śniadanie i obiad świąteczny. Dookoła słyszymy znane chyba na całym świecie słowa: Alleluja, Alleluja! Co to wszystko oznacza? Dlaczego tak się dzieje?

 

 

Chrystus Pan zmartwychwstał i żyje na wieki! Oto tajemnica naszej wiary, oto nasza nadzieja – nas Jego uczniów. Jezus zmartwychwstał i gwarantuje tym samym, że my również powstaniemy z martwych po przeminięciu tego świata. Pomyślmy przez parę chwil o głębi tego wydarzenia.

 

W odczytanym fragmencie Dziejów Apostolskich Piotr w domu centuriona w Cezarei mówi krótko: Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu. W naszej wierze ważne jest, abyśmy umieli ją sobie krótko przedstawić. Piotr czyni to właśnie w tak niezwykle prosty sposób: Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu. Co to znaczy? Po pierwsze, to znaczy, że Bóg namaścił [Go] Duchem Świętym i mocą; po drugie: dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła (Dz 10, 38). Po trzecie: kiedy Go zabili, Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia (Dz 10, 40); a po czwarte: ustanowił Go sędzią żywych i umarłych (Dz 10, 42).

 

Piotr stwierdza, że Chrystus ukazał się po zmartwychwstaniu nie publicznie, ale tylko wybranym świadkom. Trzeba w tym miejscu zauważyć szczególnie ważną prawdę. Wiadomo bowiem, że największym cudem Jezusa nie jest wskrzeszenie Łazarza, uzdrowienie paralityka czy rozmnożenie chleba, ale Jego zmartwychwstanie! To jest największy znak i najwspanialszy Jego cud! A Jezus nie dokonuje go w taki sposób, aby wszyscy widzieli i podziwiali! On nawet ten najpotężniejszy gest swojej wszechmocy czyni w ukryciu, w pokorze, w skrytości! To właśnie stanowi Jezusowy styl głoszenia prawdy i dobra. Zechciejmy i my uczyć się tej postawy od Niego: czyńmy bardzo wiele dobra, ale tak, by nie wiedziała nawet nasza lewa ręka tego, co czyni prawa (por. Mt 6, 3).

 

Ewangelia według św. Jana opowiada o grobie Jezusa. Najpierw zauważa go Maria Magdalena, która donosi o tym Piotrowi i Janowi. Potem oni obydwaj przybywają do pustego grobu Mistrza i Piotr jako pierwszy wchodzi do wnętrza. Ważna jest tutaj wypowiedź, że św. Jan ujrzał i uwierzył: zobaczył pusty grób i uwierzył, że Jezus zmartwychwstał. Trzeba, abyśmy i my umieli dostrzec fakt, wydarzenie, rzeczywistość oraz wzbudzili w sobie wiarę, że Bóg istnieje, działa i zbawia, również i dziś.

 

Czym jest dla nas pusty grób? Grób symbolizuje to wszystko, czego człowiek się boi i przed czym ucieka. Lęk z kolei generuje w człowieku postawę nieufności i egocentryzmu. Jezus wszedł do grobu, aby tam głosić Ewangelię; zstąpił do piekieł, aby nas przyprowadzić do Boga; poszedł tam ogłosić zbawienie umarłym – zamkniętym w więzieniu (1 P 3,19). W centrum Ewangelii jest fakt, że Jezus jest w mojej otchłani lęku, w mojej nicości. Tam właśnie spotykam Jezusa, w oczach którego jestem tak ważny i pełen szacunku, że oddaje za mnie swoje Życie. Bóg jest z człowiekiem wszędzie – nawet w ostatecznym nieszczęściu. Jest po to, aby mnie wyprowadzić. Bez zmartwychwstania Jezusa losem człowieka jest „grób” z całym tragizmem symboliki.

 

Warto przypomnieć sobie ostatnie słowa Ewangelii, które mówią o Piśmie Świętym. Ono bowiem, jak to napisał św. Jan, zapowiada wcześniej, że Mesjasz powstanie z martwych. Dotykamy tutaj drugiej strony świadectwa o Panu i Jego zmartwychwstaniu. Z jednej strony apostołowie i ich świadectwo, a więc tradycja Kościoła oraz Biblia, słowo Boga zapisane dla naszego zbawienia. Tradycja i Pismo Święte w swoim najściślejszym centrum głoszą Jezusa Zmartwychwstałego!

 

Na parę chwil wniknijmy jeszcze w przesłanie Listu do Kolosan, w którym św. Paweł zachęca wiernych, aby szukali tego, co w górze, nie zaś tego, co na ziemi (por. Kol 3, 2). Nie szukajmy zatem nawet pustego grobu; nie tego, co zostało tutaj na ziemi. Owszem tam, w Jerozolimie, naprawdę grób Jezusa jest pusty i każdy może do niego wejść i to stwierdzić, ale szukajmy Tego, Który jest w górze – w niebie, szukajmy Chrystusa. Skoncentrujmy naszą uwagę, nasze serca na tych sprawach, które przewyższają doczesną rzeczywistość. Dążąc do tego, co w górze, ukryjmy nasze serca w Bogu i niech On będzie naszą chwałą i szczęściem.

 

 

Za chwilę z wiarą przyjmiemy Zmartwychwstałego Pana do naszych serc w Komunii Świętej. Prośmy słowami modlitwy po komunii: „aby Chrystus otaczał nas swoją nieustanną opieką i doprowadził do chwały zmartwychwstania”.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

o. Ryszard Hajduk CSsR  (24 kwietnia 2011 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (24 kwietnia 2011 roku, Rok A, I)

o. Janusz Sok CSsR  (08 kwietnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Marcin Zubik CSsR  (08 kwietnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (31 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Janusz Serafin CSsR  (20 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Marian Krakowski CSsR  (o5 kwietnia 2015 roku, Rok B, I)

o. Władysław Chaim CSsR  (27 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Jan Chaim CSsR  (16 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (31 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (21 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (12 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Paweł Drobot CSsR  (04 kwietnia 2021 roku, Rok B, I)

o. Krzysztof Dworak CSsR  (17 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (09 kwietnia 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie, wykładowca homiletyki w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Paulinów w Krakowie – Lublin