Wtorek, 04 kwietnia 2023 roku, Wielki Tydzień, Rok A, I

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Ewangelia dzisiejsza przenosi nas już do Wieczernika. Jezus, cały czas świadomy mających nadejść wydarzeń, konsekwentnie dąży do ich realizacji. Scena rozgrywa się podczas posiłku, „przy stole”.

 

 

Rzeczywistość posiłku, stołu, od wieków związana jest z bliskością, z życzliwością, rodzinnością. Do stołu nie zasiada się z pierwszą napotkaną osobą, lecz wymagana jest już pewna zażyłość i zaufanie. Tak też jest i w tej scenie: Jezus spożywa posiłek z najbliższymi sobie uczniami, z tymi, których formował, którzy słuchali Jego słów i byli świadkami czynów. I to właśnie w tym gronie obecny jest Judasz, zdrajca. Jezus trzyma go przy sobie do ostatniego możliwego momentu, chcąc jakby dać mu szansę. Traktuje go jak przyjaciela, znając dokładnie zamysły jego serca.

 

Jezus jest taki sam w odniesieniu do każdego człowieka, do każdego z nas. Nie przestaje trzymać nas blisko siebie, daje się nam w Eucharystii, a my wciąż na nowo od Niego odchodzimy, szukając alternatywy szczęścia poza Chrystusem. I czasem czujemy się jak Judasze, jak ci, którzy zdradzają miłość Pana. Lecz powracamy do Niego, powstając z upadków, przyjmując Boże przebaczenie.

 

Również postawa Piotra powinna być nam bliska. Pierwszy apostoł w „swoim” stylu składa Jezusowi deklarację, że pójdzie za Nim do końca, aż po śmierć. Chrystus zaś studzi jego zapał, zapowiadając rychłe tchórzostwo.

 

Ileż to razy widzimy, jak życie nas urealnia, jak daleko jest ono od naszych deklaracji? Czasem jakiś upadek tak nas uprości, że już nie szafujemy tak łatwo wyrokami i nie wyciągamy jak „z rękawa” recept na szczęście w czyimś życiu. Uczymy się kruchości, świadomości własnej grzeszności. Uczymy się niepolegania na sobie oraz miłosiernego patrzenia na naszych bliźnich.

 

 

W każdym z nas jest i Judasz, i Piotr. Chrystus z nas nie rezygnuje, trwa z nami przy „stole” i cierpliwie prowadzi ku dojrzałości, abyśmy potrafili pokochać Go nade wszystko i czerpać z Niego siły. Nie rozmieniać tej miłości na „drobne” oraz – w Jego mocy – dotrzymywać złożonych obietnic i deklaracji. Piotr, gdy poznał swoją bezsilność i doświadczył przebaczenia Pana, był już innym człowiekiem, gotowym pójść za Chrystusem do końca… do Rzymu… na krzyż.

 

 

 

 

Rozważania (kazania-homilie): Wielki Wtorek

o.  Grzegorz Jaroszewski CSsR  (03 kwietnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (26 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (15 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Ryszard Bożek CSsR  (31 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (22 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Jacek Dembek CSsR  (11 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (27 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (16 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (07 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (30 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (12 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (04 kwietnia 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, wychowawca i wykładowca teologii fundamentalnej i ekumenizmu w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów – Tuchów