Wtorek, 25 kwietnia 2023 roku, III tydzień wielkanocny, Rok A, I

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Św. Marek był towarzyszem podróży misyjnych wielkich apostołów Piotra i Pawła. Zginął śmiercią męczeńską w 68 roku prawdopodobnie w Aleksandrii. Według tradycji, był autorem najstarszej i jednocześnie najkrótszej spośród Ewangelii. Współcześni egzegeci twierdzą, że św. Marek napisał Ewangelię dla chrześcijan nawróconych z pogaństwa, ujmując w niej zwłaszcza nauczanie św. Piotra. Jak możemy to zauważyć w jego księdze, tłumaczył on na język grecki wyrazy aramejskie i objaśniał czytelnikom zwyczaje żydowskie, których nie znali. Posługując się prostym językiem, starał się dokładnie opisać zwłaszcza czyny i cuda zdziałane przez Jezusa. Chciał przez to wykazać, że Jezus Chrystus jest prawdziwie Synem Bożym, jak to podkreśla w pierwszym zdaniu swej Ewangelii: Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym (Mk 1, 1).

 

 

Św. Marek skupia się głównie na przekazywaniu chrześcijańskiego kerygmatu, czyli na głoszeniu Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który przez swój krzyż i zmartwychwstanie odkupił każdego człowieka. Już na samym początku Marek sugeruje, że celem, jaki mu przyświecał, gdy spisywał tę Ewangelię, było doprowadzenie czytelnika do odkrycia prawdy i uznania w Jezusie Syna Bożego.

 

Na ten cel wskazują też odczytane dzisiaj ostatnie słowa zawarte w jego Ewangelii, w których pojawia się podwójne wezwanie: I rzekł do nich: idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15).

 

Gdy weźmiemy do ręki Biblię, zauważymy też znamienny tytuł dodany od redaktora: ostatni rozkaz. To oznacza nakaz, obowiązek, czyli coś, co nie jest jakąś niezobowiązującą radą, ale koniecznym zadaniem; coś co nie jest jakimś mglistym stwierdzeniem, ale jasnym i konkretnym wezwaniem. W tych słowach Jezus przekazuje uczniom swój testament, czyli ostatnią wolę. Słowa te są tak bardzo ważne, ponieważ znajdują się w centrum całego orędzia chrześcijańskiego. Zostały wypowiedziane do uczniów przez Jezusa po zmartwychwstaniu jako swoisty testament i zwieńczenie ziemskiej misji. A zarazem jako wezwanie i posłanie ich do kontynuacji dzieła głoszenia Ewangelii.

 

Rozważając dziś to podwójne wezwanie: Idźcie i głoście (por. Mk 16, 15), i przyjmując je jako żywe słowo Jezusa skierowane także do nas, zapytajmy, co to znaczy: iść i głosić (por. Mk 16, 15); co to znaczy dla nas osobiście i w naszych rodzinach.

 

Już sam fakt, że słyszymy to wezwanie, sprawia, że jesteśmy jego adresatami. Choć czasem będziemy chcieli się uchylić od jego podjęcia. Papież Franciszek przypomina nam, że na mocy chrztu należymy do wspólnoty Kościoła i jesteśmy uczniami-misjonarzami. Nieważne, jakie miejsce zajmujemy we wspólnocie Kościoła. Nie ma to znaczenia. To wezwanie: Idźcie i głoście (por. Mk 16, 15) skierowane jest do nas wszystkich. Jezus chce, abyśmy ruszyli się z miejsca i włączyli się w dzieło ewangelizacji. Tej misji nie da się zrealizować, siedząc wygodnie w fotelu. Mamy wyruszyć w drogę, podjąć trud i wysiłek wędrówki. W trakcie wędrówki spotykamy różnych ludzi, którzy czegoś od nas chcą, o coś nas proszą, opowiadają swoje historie mniej lub bardziej interesujące. Im właśnie możemy podarować Ewangelię o Jezusie Chrystusie Synu Bożym.

 

Jezus liczy na naszą gotowość do ewangelizacji w rodzinie, na uniwersytecie, w fabryce, w najróżnorodniejszych miejscach naszego życia. To On powtarza do nas dzisiaj: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16, 15). Dzisiaj istnieje wyraźne zapotrzebowanie na nową ewangelizację, zapotrzebowanie na Ewangelię pielgrzymującą wraz z człowiekiem. Właśnie w obecnych czasach Jezus potrzebuje mężczyzn i kobiet, którzy potrafią stanąć pod krzyżem, mężnie i odważnie, z prostotą i zaufaniem, którzy nie ulegają ludzkim względom, kiedy należy dać świadectwo i czynić dobro. Potrzebuje mężczyzn i kobiet radosnych, którzy jako fundament swojego życia obierają wiarę, modlitwę i serdeczną przyjaźń z Jezusem.

 

 

Nasz Pan liczy na nasze świadome apostolstwo również wśród osób, z którymi częściej się spotykamy. Przyjmując dzisiaj to Jezusowe wezwanie: Idźcie i głoście (por. Mk 16, 15), warto zastanowić się nad tym, czy zbliżamy do Boga ludzi z naszego otoczenia, podobnie jak czynili to pierwsi chrześcijanie. Czy przez nasze słowa i świadectwo życia dobrze wpływamy na tych, z którymi łączy nas pokrewieństwo, przyjaźń, praca…?

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Marka, ewangelisty

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (25 kwietnia 2012 rok, Rok C, II)

o. Waldemar Warzyński CSsR  (25 kwietnia 2013 rok, Rok C, I)

o. Rafał Nowak CSsR  (25 kwietnia 2015 rok, Rok B, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (25 kwietnia 2016 rok, Rok C, II)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (25 kwietnia 2017 rok, Rok A, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (25 kwietnia 2018 rok, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (25 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Łukasz Drożak CSsR  (25 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Sylwester Cabała CSsR  (25 kwietnia 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony wspólnoty zakonnej redemptorystów w Bardzie oraz wykładowca teologii duchowości
w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Bardo