Świętego Andrzeja Boboli, prezbitera, męczennika i patron Polski – święto - Homilie Rok A 2022/23

Świętego Andrzeja Boboli, prezbitera, męczennika i patron Polski – święto

Wtorek, 16 maja 2023 roku, VI tydzień wielkanocny, Rok A, I

Na czym polega dziś dzielność? W mediach społecznościowych swego czasu popularnym „wyzwaniem” było stanąć pod strumieniem zimnej wody wylewanym z wiadra, albo i nawet z łyżki koparki. Kiedy indziej znowu ułożenie niedługiego tekstu i wydeklamowanie go w rytm rapu dla okazania wsparcia walczącym z epidemią. Częstym jest sfilmowanie wspólnego tańca rodzinnego do aktualnie modnej melodii – ileż tam musiało wcześniej być prób, nieudanych ujęć, godzin powtórek i montażu!

To oczywiście ironia, są poważniejsze wyzwania i problemy, przed którymi stają dzisiejsi ludzie w rodzinach – opieka nad chorym 24 godziny na dobę, troska o dobre wychowanie dzieci, dochowanie wierności, gdy tak wiele pokus wokoło. Ktoś inny jeszcze walczy w okopie na wojnie, ktoś inny jedzie całą noc, by zabezpieczyć mecz, bo część kibiców, która niestety nie umie uczestniczyć w wydarzeniu sportowym. Przykładów prawdziwej dzielności jest aż nadto.

Jest jeszcze jeden obszar, gdzie dziś potrzeba dzielności, ale wydaje się, że nam jej nie wystarcza – tj. głoszenie współczesnym niewierzącym, wątpiącym, obojętnym i zniechęconym Ewangelii. Dawanie świadectwa o Panu Jezusie w sposób przejrzysty, przekonujący wymaga wiele odwagi, sił i wytrwałości. Patronem ludzi głoszących Ewangelię dzielnie jest na pewno św. Andrzej Bobola, męczennik i patron Polski.

Zwykle, gdy myślimy o nim, to od razu nasuwa nam się na myśl obraz jego męczeńskiej śmierci – krwawej i okrutnej. A jego dzielność utożsamiamy z mężnym przetrwaniem tej próby, bez wyparcia się wiary katolickiej. Ale spójrzmy, co działo się w jego życiu wcześniej. Biografowie piszą, że „Andrzej Bobola wyróżniał się żarliwością o zbawienie dusz. Był niezmordowany w głoszeniu kazań i w spowiadaniu. Mieszkańcy Polesia żyli w wielkim zaniedbaniu religijnym. Szerzyła się ciemnota, zabobony, pijaństwo. Andrzej chodził po wioskach od domu do domu i nauczał. Nazwano go apostołem Pińszczyzny i Polesia. Pod wpływem jego kazań wielu prawosławnych przeszło na katolicyzm. Jego gorliwość została określona przez przydomek «łowca dusz – duszochwat»”.

Św. Andrzej jest patronem również takiej dzielności, której nam dziś potrzeba niż oblewania się wodą, czy odtworzenia układu tanecznego – dzielnego głoszenia Królestwa Bożego i przyjęcia postawy „duszochwata”, tj. łowcy dusz. Skąd siła do tego?

Źródło tej łaski jest nieodmiennie to samo dla św. Andrzeja i dla nas – Ewangelia, jedność Syna z Ojcem, o której również dziś słyszymy. Człowiek, który pozwala Bogu przemienić siebie, wciągnąć się w samo centrum miłości i istoty Boga oraz doświadcza jego chwały, otrzymuje dar posłania – na wzór posłania Syna Bożego – by innych do Boga przyciągnąć. Potrzeba więc jeszcze jednej dzielności w nas – decyzji o życiu oddanym dla Boga i jego spraw, niezależnie od stanu naszego życia, powołania i okoliczności we mnie i poza mną. To jest największe tchórzostwo, które nas ogarnia i jednocześnie największe zwycięstwo, którego możemy dokonać – dzielnie pójść za Odkupicielem.

Modlimy się przez wstawiennictwo św. Andrzeja Boboli także o jedność chrześcijan i całego rodzaju ludzkiego. Nie dokona się ona bez naszej dzielności osobistej i wspólnotowej. Nie jest ona „medialna”, jak te wspomniane na początku, ale nie przemija i przynosi obfite i trwałe owoce.

Święty Andrzeju Bobolo, pomóż nam być dzielnymi w nawracaniu się i w głoszeniu Ewangelii!

Publikowane rozważania zawierają tekst, który jest wersją autorską
(tzn. bez korekty tekstu – bez wykonania jakichś prac redakcyjnych)