Piątek, 16 czerwca 2023 roku, X tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Jezus – Nauczyciel

 

Praca nauczyciela – choć często wykonywana w niezbyt dogodnych warunkach i słabo opłacana – jest w wysokiej cenie. Nauczyciele odgrywają istotną rolę w życiu każdego człowieka. Nie tylko przekazują wiedzę, ale także wartości moralne i wzorce społeczne. Zachęcają uczniów do dalszego rozwoju i mobilizują do zdobywania kolejnych celów życiowych. Są ze swoimi uczniami w chwilach wypełnionych radością z powodu odniesionych sukcesów, ale także wtedy, gdy ich podopieczni przeżywają gorycz porażki. Starają się pokazać swoim uczniom najlepszą drogę, jaką mogą przejść przez życie.

To wszystko, co nauczyciele przekazują uczniom w szkole, jest bardzo ważne: wiedza, umiejętności, podejście do życia i orientacja w świecie. Czy jednak to już wszystko, co może zaspokoić najgłębsze potrzeby człowieka i dać mu poczucie spełnienia? A co z ludzkim sercem? To ono przecież znajduje się w centrum każdej osoby. Są w nim pragnienia i niepokój, uczucia i zranienia. Serce czuje, prowadzi i rodzi owoce w postaci dobra lub zła. Czy to serce nie potrzebuje formacji, szkoły, nauczycieli?

 

 

Po świecie krążą wzory, według których można podobno kształtować ludzkie serca. Z archiwalnych zdjęć i filmów spogląda na nas księżna Diana, która powiedziała o sobie, że chce być królową ludzkich serc. Sama jednak prowadziła życie mało uporządkowane i trudno stawiać ją komukolwiek za wzór do naśladowania.

Jeden ze znanych zagranicznych działaczy sportowych ma wielkie serce dla innych – twierdzą piłkarze. Cóż, skoro za machinacje finansowe trafia do więzienia…

Masmedia lansują tak zwane gwiazdy, pośród których są i takie o rzekomo wrażliwym sercu, bo bardziej troszczą się o los karpia niż o człowieka…

Czy możemy te serca ludzkie podziwiać i na nich się wzorować? Wygląda na to, że to raczej serca z problemami, zagubione, potrzebujące pomocy.

 

Kto więc nam pomoże ukształtować nasze serca?

Dzisiaj sam Jezus nazywa siebie nauczycielem i mówi wprost, iż Jego pragnieniem jest, by ludzie uczyli się od Niego. Wtedy wskazuje na swoje Serce – ciche i pokorne. A przecież tyle można się od Niego nauczyć! Bezkompromisowości w obronie prawa Bożego, odwagi i przenikliwości w sporach z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami, życzliwości w podejściu do ubogich i grzeszników czy obrazowego głoszenia Ewangelii… Tymczasem, gdy Jezus mówi o sobie jako o nauczycielu, wskazuje nie na swoją wiedzę i umiejętności, ale na swoje Serce.

Pragnieniem Jezusa jest, by Jego uczniowie zadbali o to, co w nich najgłębsze. Łatwo bowiem ulec pokusie i wszystko postawić na to, by nauczyć się metod działania, a nawet trików, dzięki którym można osiągać sukcesy i imponować innym swoją wielkością.

Jezus nie przekreśla ludzkich pragnień, w tym dążenia do wielkości. Jednak – jak podkreśla święty Augustyn – wielkość trzeba budować począwszy od fundamentu, a jest nim pokora. Im potężniejszy budynek człowiek chce wznieść, tym głębszy winien być jego fundament. Tego uczy ludzi Jezus, którego Serca wypełnia łagodność i pokora.

Serce Jezusa, ciche i pokorne, skłania Go do przyjęcia postawy uniżenia. Syn Boży jest we wszystkim poddany swemu Ojcu niebieskiemu. Jako pokorny Sługa Boży pozwala się ochrzcić w Jordanie i posłuszny woli swego Ojca przyjmuje na siebie śmierć na krzyżu. Chociaż był Kimś wyjątkowym – Synem Bożym, którego wspaniałości i wielkości nie sposób opisać, przeszedł przez ziemię, powtarzając Tak, Ojcze! ( Mt 11, 26) i wypełniając zawsze Jego wolę.

 

Pragnieniem Jezusa – Nauczyciela jest, by Jego uczniowie wypełniali swoje serca cichością oraz pokorą i by Go naśladowali. Jak to czynić, pokazuje św. Klemens Maria Hofbauer, Apostoł Warszawy i Wiednia. Autorzy książek mu poświęconych nazwali go „świętym bez cudów”. Rzeczywiście, w oczach ludzi mógł uchodzić za kogoś całkowicie przeciętnego. Nie tylko nie dokonywał jakichś spektakularnych czynów, ale także nie mógł pochwalić się trwałymi osiągnięciami organizacyjnymi czy dorobkiem pisarskim. Był zaś z pewnością cichym i pokornym naśladowcą Chrystusa. Świadczy o tym jego spotkanie z pruskimi żołnierzami, których prosił o jałmużnę dla sierot. Gdy jeden z nich obraził go słowami i plunął mu z pogardą w twarz, święty Klemens otarł swoje oblicze i spokojnie zwrócił się do Prusaka: „To było dla mnie, a teraz proszę o datek na moje sieroty”.

 

 

Wielu z nas już dawno skończyło szkolną edukację. Mamy w pamięci koleżanki i kolegów z klasy, myślimy także z wdzięcznością o naszych nauczycielach. Ciągle przecież nosimy w sobie przekazaną nam przez nich wiedzę, powtarzamy ich mądre sentencje i postępujemy zgodnie z ich wskazaniami.

Warto przy tym nie zapominać o teraźniejszości. Ciągle jesteśmy w szkole Jezusa, który dzieli się z nami swoją mądrością i wskazuje na swoje Boskie Serce – wzór cichości i pokory dla nas. Gdy przychodzi do nas w Komunii świętej, nasze serca biją rytmem Jego Serca. Wtedy całym Sobą odpowiada na naszą prośbę: „Uczyń serca nasze według Serca Twego!”.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

o. Maciej Sadowski CSsR  (01 lipca 2011 roku, Rok A, I)

o. Piotr Świerczok CSsR  (15 czerwca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Jurkowski CSsR  (07 czerwcva 2013 rou, Rok C, I)

o. Jan Rzepiela CSsR sen  (27 czerwca 2014 roku, Rok A, II)

o. Brat Kleryk Wacław Zyskowski CSsR, student V roku WSD  (12 czerwca 2015 roku, Rok B, I)

o. Stanisłwa Paprocki CSsR  (03 czerwca 2016 roku, Rok C, II)

o. Rafał Nowak CSsR  (23 czerwca 2017 roku, Rok A, I)

o. Jerzy Krupa CSsR  (08 czerwca 2018 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobota CSsR  (28 czerwca 2019 roku, Rok C, I)

o. Jacek Burnus CSsR  (19 czerwca 2020 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (11 czerwca 2021 roku, Rok B, I)

o. Sylwester Cabała CSsR  (24 czerwca 2022 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (16 czerwca 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Profesor doktor habilitowany, wykładowca na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Braniewo