Niedziela, 20 sierpnia 2023 roku, XX tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

W międzyludzkich relacjach przejawem miłości, sympatii jest pragnienie dobra dla drugiej osoby. Wyraża się to w życzliwym nastawieniu, trosce, poświęcaniu czasu, rezygnowaniu z siebie i w tylu innych postawach.

 

Relacje między ludźmi w swym „najdoskonalszym wydaniu” są pewną namiastką miłości, jaką Bóg kocha każdego człowieka: każdego, mnie i ciebie – członków Kościoła, ale i tych, którzy są poza wspólnotą, poza wiarą: kocha protestantów, wyznawców innych religii i ateistów. Kochając każdego człowieka, dobry Bóg pragnie ich szczęścia, a jest nim przede wszystkim zbawienie wieczne.

 

 

W historii zbawienia dostrzegamy tę Bożą pedagogię rozszerzania obietnicy zbawienia: od Abrahama aż po jego potomstwo liczne jak gwiazdy niebieskie i morski piasek (por. Rdz 22,17). Z obietnicą Bożą dotyczącą wszystkich narodów spotykamy się w dzisiejszym pierwszym czytaniu z Księgi Izajasza, w którym Bóg mówi, że Jego dom będzie domem modlitwy dla wszystkich narodów (Iz 56, 7). Ewangelia odbija się echem pierwszego czytania, gdy Jezus udzielając łaski córce kobiety kananejskiej, a więc wykraczając niejako poza żydowski zwyczaj, podkreśla zasięg swej misji: zbawieniem wiecznym ma być objęty każdy człowiek. Fenicjanka uwierzyła w Jezusa, ukazując tym samym możliwą do przejścia drogę dla tych, którzy – z różnych uwarunkowań – zdają się być z daleka od Boga. Z drugiej jednak strony, któż z nas może ocenić bliskość kogoś do Boga. Nawet jeśli jakiś człowiek znajduje się poza „religią”, Bóg nie przestaje go szukać i – znanymi sobie sposobami – przyciągać do siebie.

 

Kościół również nie przestaje się modlić za wszystkich ludzi, co znajduje swój pełen wyraz w uroczystej modlitwie powszechnej wyśpiewywanej w Wielki Piątek. Wtedy to modlimy się za poszczególne grupy ludzi, aby każdy mógł – w ten czy w inny sposób – spotkać na swojej drodze prawdę Ewangelii.

 

 

Miłość przejawia się również w obecności: osoby, które się kochają, pragną ze sobą przebywać. Bóg, który jest miłością, nie może więc nie czynić się obecnym, nie może się „nie udzielać” człowiekowi, aby ten zechciał pójść w Jego stronę.

 

Kościół zaś ze swej strony – a więc i my – mamy tę prawdę głosić i na miarę naszych możliwości zwiastować ludziom Ewangelię, gdyż obietnica powszechności zbawienia nie oznacza zaprzestania głoszenia Chrystusa jako jedynego zbawiciela świata. Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże (Ps 67 (66), 4).

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: XX niedziela zwykła, Rok A

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (14 sierpnia 2011 roku, Rok A, I)

o. Grzegorz Woś CSsR  (17 sierpnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Sławomir Romanowski CSsR  (20 sierpnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Janusz Serafin CssR  (16 sierpnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (20 sierpnia 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego w Tuchowie oraz misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Tuchów