Poniedziałek, 18 września 2023 roku, XXIV tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

W dzisiejszym słowie Bożym poznajemy historię dwunastoletniego Jezusa. Jest to wyjątkowy opis historii życia Jezusa, ponieważ w Ewangeliach nie mamy wiele opisów Jego dzieciństwa. Maryja wraz z Józefem i Jezusem udają się z pielgrzymką do Jerozolimy. Według Prawa Mojżeszowego, którego przestrzegali ówcześni pobożni Żydzi, każdy dorosły mężczyzna miał obowiązek przynajmniej trzykrotnie udać się do świątyni w Jerozolimie, aby – jak mówi Prawo – „pokazać się przed Panem”. Pielgrzymki te były związane z najważniejszymi świętami dla Izraela – w święto Paschy, w święto Szawuot, czyli Święto Żniw, które upamiętnia nadanie Żydom Tory na górze Synaj oraz w święto Namiotów – kiedy przypominano pobyt narodu wybranego na pustyni w drodze do Kanaan. Był to obowiązek każdego dorosłego Żyda. Przy tym trzeba wspomnieć, że za dorosłego Żyda uznaje się chłopca pierwszego dnia po swoich 13. urodzinach. Jezus więc nie miał jeszcze religijnego obowiązku przybyć z pielgrzymką do Jerozolimy. To wszystko podkreśla pobożność i pragnienie bycia w tym świętym miejscu przez Świętą Rodzinę.

Jednak to, co najważniejsze, wydarzyło się w drodze powrotnej do Nazaretu. Pielgrzymi wracają do swych domów. Przed sobą mają około 5-6 dni wędrówki, aby dotrzeć do rodzinnej miejscowości. W trakcie drogi powrotnej okazuje się, że wśród powracających nie ma Jezusa. Wracano w większej grupie, stąd nieobecność Jezusa od razu nie została odkryta. Maryja i Józef rozpoczynają poszukiwanie Jezusa. Odnajdują Go tam, gdzie pielgrzymowali – w świątyni podczas dyskusji o Bogu z nauczycielami. Tam Maryja robi niejako wyrzut Synowi, dlaczego ich opuścił. Jezus wskazuje, że powinien być w tym, co należy do Jego Ojca (por. Łk 2, 41). Tymi słowami wyznaje, że Jego prawdziwym ojcem jest sam Bóg. Mieszkaniem Boga jest świątynia, a jeśli jest Synem Boga, to świątynia jest tym miejscem, w którym powinien być.

 

Dziś w liturgii Kościoła wspominamy świętego, którego celem życia było naśladowanie Jezusa. Św. Stanisław Kostka, bo o nim mowa, tak jak Jezus był ukochanym dzieckiem swoich rodziców. Był im posłuszny, ale kiedy usłyszał głos powołania, zrozumiał, że od tego momentu musi w swoim życiu wykazać się samodzielnością. W swoim sumieniu odczytał, że powinien być w tym, co należy do Ojca (Łk 2, 41). Wiedział, że Bóg, który jest Ojcem całego stworzenia, wzywa go do niezwykłej misji. Stąd wiele nie namyślając się, mimo sprzeciwu rodziców i brata, udaje się w długą drogę, aby spełnić swoje pragnienie poświęcenia swojego życia Bogu w zakonie jezuitów.

Zanim jednak usłyszał głos Bożego powołania, wraz z bratem w 1564 roku został wysłany na studia do kolegium jezuitów w Wiedniu. Obaj żyli i studiowali daleko od rodzinnego domu. Wtedy też pojawiły się różnice między braćmi. Starszy brat Paweł studiował – jak wtedy nazywano – „po szlachecku”. Przez to nieobce mu były pijatyki i wystawne uczty. Stanisław stronił od takiego stylu życia. Z zachowanych notatek z tamtych lat możemy dostrzec młodzieńca o głębokiej wierze i miłości do Kościoła. Nie mógł tej postawy zrozumieć jego starszy brat, który na różne sposoby chciał wyperswadować Stanisławowi, aby żył jak wszyscy, a nie jak „świętoszek”. Ten jednak miał odpowiedzieć bratu, że „do wyższych rzeczy jest stworzony”.

 

Jednak te „wyższe rzeczy” nie były łatwe do osiągnięcia. Jezuici z wiedeńskiego klasztoru nie wyrażali zgody na przyjęcie Stanisława do nowicjatu wbrew woli rodziców. Ta decyzja była dla niego trudna, ale nie tracił nadziei. Słuchając swojego spowiednika, postanowił prosić wyższych przełożonych zakonu o przyjęcie do nowicjatu. Święty Piotr Kanizjusz, który był wtedy przełożonym jezuitów w krajach niemieckich, mimo wahań, zaufał młodemu Polakowi. Dzięki prośbie św. Piotra Kanizjusza generał jezuitów św. Franciszek Borgiasz przyjął Stanisława do nowicjatu, który znajdował się przy kościele św. Andrzeja w Rzymie.

Spełniło się wielkie marzenie Stanisława Kostki w Rzymie. Po licznych przygodach i trudnościach dotarł do miejsca, w którym „mógł wreszcie być w tym, co należy do Boga Ojca”. Z wielką radością rozpoczął życie nowicjackie. Modlitwy, praca w klasztorze, posługa wśród chorych i duchowe konferencje były dla niego częścią życia, którego tak bardzo poszukiwał. Jednak nie było mu dane być długo pielgrzymem na tej ziemi. Po kilku miesiącach zachorował na malarię, która dla niego okazała się śmiertelna. Śmierć nie była zaskoczeniem dla młodego nowicjusza Stanisława. Był na nią przygotowany. Wyspowiadał się, przyjął Najświętszy Sakrament i modlił się na różańcu. Umierając, ujrzał Matkę Bożą, która z orszakiem aniołów przybyła, by wziąć go do nieba. Piękna śmierć była ukoronowaniem pięknego życia, w którym już wcześniej św. Stanisław umarł dla świata, by żyć dla Boga. Umarł z Chrystusem, by z Nim żyć wiecznie.

 

Święty Stanisław Kostka jest patronem dzieci i młodzieży. Patron jest po to, aby go naśladować. Dziś zwłaszcza młodzież potrzebuje takiego patrona. Stanisław Kostka dla młodych może być wzorem tego, że warto stawiać sobie wysoko poprzeczkę, nawet jeśli jest to świętość. Uczy nas także, że dzięki uporowi każde marzenie jest możliwe do spełnienia. Jego życie jest także wskazówką, aby swoje życiowe plany budować na skale, jaką jest Chrystus. Niech zatem św. Stanisław Kostka uprasza nam łaskę mądrych wyborów, aby fundamentem naszych życiowych planów i ambicji był zawsze Chrystus, któremu warto zaufać. Amen.

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Stanisława Kostki, zakonnika, patrona Polski

o. Wojciech Bieszke CSsR  (Niedziela, 18 września 2011 roku, Rok A, I  – XXV niedziela zwykła)

o. Ludwik Łabuda CSsR  (wtorek, 18 września 2012 roku, Rok B, II)

 o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (środa, 18 września 2013 roku, Rok C, I)

 o. Andrzej Szorc CSsR  (czwartek, 18 września 2014 roku, Rok A, II)

 o. Jan Rzepiela CSsR senior  (piatek, 18 września 2015 roku, Rok B, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (Niedziela, 18 września 2016 roku, Rok C, II – XXV niedziela zwykła)

o. Sylwester Cabała CSsR  (poniedziałek, 18 września 2017 rok Rok A, I)

o. Jarosław Krwaczyk CssR  (wtorek, 18 września 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR  (środa, 18 września 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (piątek, 18 września 2020 roku, Rok A, II)

o. Paweł Orzeł CSsR  (sobota, 18 wrzesnia 2021 roku, Rok B, I)

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (niedziela, 18 września 2022 roku, Rok C, II – XXV niedziela zwykła)

o. Łukasz Baran CSsR  (poniedziałek, 18 września 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Tirocinium Pastoralne Prowincji Warszawskiej Redemptorystów (wewnętrzne studium Zgromadzenia przygotowujące
do prowadzenia Rekolekcji Parafialnych i Misji Ludowych) – Lublin