Rocznica poświęcenia kościoła własnego – XXX niedziela zwykła - Homilie Rok A 2022/23

Rocznica poświęcenia kościoła własnego – XXX niedziela zwykła

Niedziela, 29 października 2023 roku, XXX tydzień zwykły, Rok A, I

Wspominając dzisiaj rocznicę poświęcenia naszego kościoła parafialnego, którego data poświęcenia nie jest znana, możemy spróbować wspomnieć czas jego budowania, trud i zaangażowanie ludzi, którzy podjęli się kiedyś tego dzieła, a także ich wiarę, poświęcenie i zdeterminowanie, by właśnie na tym miejscu powstała ta świątynia, w której my dzisiaj możemy się modlić, sprawować i przyjmować sakramenty, w każdą niedzielę uczestniczyć w Eucharystii.

Wielu ludzi było gotowych bardzo dużo poświęcić, aby ten kościół został wybudowany. Czy dzisiaj odpowiednio to doceniamy i czy staramy się rozwijać to dziedzictwo wiary, jakie pozostawili ci, którzy żyli tutaj przed nami? Z czego obecnie wynika nasza troska o ten kościół widzialny, zbudowany kiedyś z kamieni, cegieł i innych materiałów? Czy bardziej kieruje nami poczucie obowiązku, zwyczaj, tradycja, troska o ochronę zabytków, chęć pokazania się od jak najlepszej strony w porównaniu z innymi świątyniami w najbliższej okolicy…? To oczywiście są również sprawy i czynniki istotne – ale wydaje się, że nie najważniejsze. Czy też przede wszystkim kieruje nami wiara w Boga, który działając kiedyś poprzez konkretnych ludzi, zapragnął tutaj zamieszkać pośród nas, rozbijając pośród nas namiot swojej obecności i udzielając darów do prawdziwie chrześcijańskiego życia?

Od troski o kościół parafialny, możemy przejść do świątyni duchowej, gdzie skarb wiary jest przechowywany – tzn. do świątyni naszej duszy, na którą wskazuje każda świątynia materialna. My sami staliśmy się świątynią Bogu poświęconą w dniu naszego chrztu świętego, kiedy to zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła rzymsko-katolickiego. Odtąd także w naszej duszy zamieszkał Jezus, by poprzez łaskę sakramentu chrztu zaszczepić w nas życie Boże.

Niech troska o piękno tego kościoła widzialnego w naszej parafii, przekłada się jeszcze bardziej na troskę o wnętrze świątyni naszej duszy, byśmy poprzez regularne życie sakramentalne – zwłaszcza coniedzielną Eucharystię oraz systematyczną spowiedź św., poprzez codzienną modlitwę oraz czyny miłości wobec naszych bliźnich, wrastali nieustannie w wierze, jaką przekazali nam nasi przodkowie. Amen.