Wtorek, 12 marca 2024 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok B, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Woda niosąca życie wypływająca ze świątyni z wizji proroka Ezechiela oraz uzdrowienie paralityka w sadzawce Betesda przez Jezusa wprowadzają nas w Misterium Paschalne, którego zbawienne skutki odradzają się w sakramencie chrztu świętego.

 

Woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza… Dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione (Ez 47, 1.11). Ezechiel (hebr. Jechezqel – „Bóg jest mocny” lub „Bóg czyni mocnym”, VI w. przed Chr.), pochodzący z rodu kapłańskiego i pełniący urząd kapłański, „podczas widzenia otrzymanego od Pana”, widzi wielki, rwący i życiodajny strumień wody wypływający spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza (Ez 47, 1). Tam, gdzie on dociera, istoty żyjące pozostają przy życiu. Dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione (Ez 47, 11). Uzdrowicielska i życiodajna woda, wypływająca ze świątyni Pana i spod jej ołtarza, sprawia cud obfitości różnego rodzaju drzewom owocowym, które znajdują się w zasięgu jej zbawczej działalności: których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe… ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo (Ez 47, 12). Dlaczego? „Ponieważ woda dla nich przychodzi z przybytku”. Przepiękny obraz bogactwa wody chrzcielnej w której może zanurzyć się każdy człowiek, który uwierzy, że Jezus jest Synem Bożym i jedynym Odkupicielem człowieka.

 

Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło (J 5, 14). Każde, bardzo osobowe i niepowtarzalne spotkanie Jezusa – z Nikodemem, Samarytanką czy dzisiejsze z paralitykiem siedzącym bezradnie przy sadzawce Betesda – stanowi dla ewangelisty Jana doskonały przykład do przeprowadzenia i rozwinięcia katechezy na temat fundamentalnych prawd wiary chrześcijańskiej. Jezus jest nie tylko „wodą dającą życie wieczne”, ale i Synem Bożym, który ma moc odpuszczania grzechów. Jego moc odkupieńczą i zbawczą potwierdzają jednoznacznie cuda uzdrowienia. Każdy, kto w Niego uwierzy, nie tylko będzie uzdrowiony, ale przede wszystkim dokona się w nim cud przebaczenia i nawrócenia.

 

Na nasz Wielki Post Jezus proponuje nam dwa kierunki modlitwy i działania wielkopostnego. Najpierw: Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło (J 5, 14), a następnie codzienną i wytrwałą modlitwę: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i przywróć mi radość Twojego zbawienia (Ps 51 (50), 12a. 14a).

 

 

 

 

Kazania-homilie: Wtorek czwartego tygodnia Wielkiego Postu

o. Mariusz Simonicz CSsR  (20 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (12 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (01 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (17 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Witold Szamburski CSsR  (08 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Witold Szamburski CSsR  (28 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Tomasz Mikołajczyk CSsR  (13 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Dariusz Pabiś CSsR  (02 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (24 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (16 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (29 marca 2022 roku, Rok C, II)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (21 marca 2023 roku, Rok A, I)

o. Edmund Kowalski CSsR  (12 marca 2024 roku, Rok B, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana,
obecnie wykładowca teologii moralnej (bioetyka) w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów – Kraków