Piątek, 22 marca 2024 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok B, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Dziecięctwo Boże

 

Czy to nie niebezpieczne, gdy ktoś myśli o sobie, że jest bogiem? Istnieje podobno coś takiego, jak kompleks boga. Człowiek z takim kompleksem wierzy, że ma wielką moc, niezwykłe zdolności, jest nieomylny, potrafi nadać określony bieg rzeczom i jest lepszy od innych. Osoba taka chce być specjalnie traktowana i wolno jej zachowywać się tak, jakby żadne zasady jej nie dotyczyły oraz nie musi oglądać się na innych.

 

Kiedy ktoś cierpi na kompleks boga, jego zachowanie może być destrukcyjne i szkodliwe dla otaczających go osób. Tacy ludzie są często nadmiernie krytyczni wobec innych i chcą kontrolować sytuację, manipulując bliźnimi i wywierając na nich presję. Sami mają trudności z zaakceptowaniem błędów lub krytyki ze strony otoczenia i często zrzucają winę na innych, zamiast brać odpowiedzialność za siebie.

 

Być bogiem albo jak Bóg to pokusa, która nawiedza ludzi od początku dziejów. Kto jej ulegnie, zaczyna w sposób niebezpieczny dla siebie i innych przekraczać granice, które wyznacza prawo oraz zdrowy rozsądek. Tacy ludzie myślą, że mają prawo podporządkować sobie innych, stając się panami ich życia i śmierci.

 

Dlaczego więc Jezus używa takiego sformułowania: Bogami jesteście?

 

Jezus broni się przed atakami Żydów i argumentuje, że jeśli sędziowie ludzcy mogli się nazywać bogami (Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy – synami Najwyższego (Ps 82, 6)), bo tak nazywano sędziów Izraela, którzy korzystali z boskiego uprawnienia do sądzenia, do dlaczego Temu, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, zarzucają bluźnierstwo, gdy mówi o Sobie, że jestem Synem Bożym? Ponadto Jezus może wskazać na dzieła, których dokonał. Przecież On wszystko dobrze uczynił (I pełni zdumienia mówili: «Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę» (Mk 7, 37)) – tak jak Bóg, który stwarzając świat, widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre (Rdz 1, 31).

 

Słowa z Pisma Świętego, które cytuje Jezus, nie oznaczają, że Bóg uważa ludzi za równych Sobie. Człowiek nie jest wszechmocny ani doskonały w swoim działaniu. Nie może też siebie sam odkupić, dlatego zdany jest na Boskiego Odkupiciela. Gdy jednak wierzy w Boga, przyjmuje Jego słowo i pragnie pełnić Jego wolę, upodabnia się do Jezusa, Syna Bożego. Takich ludzi sam Bóg wywyższa, nazywając ich swoimi dziećmi.

 

Gdy człowiek myśli, że jest bogiem, na siebie i innych sprowadza nieszczęście. Gdy pozwoli Bogu uczynić się swoim dzieckiem, odkrywa swoją godność i odnajduje swoje właściwe miejsce w świecie. Nie zachowuje się jakby był absolutnym panem wszechświata, nie stawia siebie ponad Boga ani nie lekceważy Bożego prawa. Wie, że zależy od Boga i że jego los jest w Bożych rękach. To Boga czci i Jemu się powierza. Wtedy to jak Jezus – z pełnym oddaniem i ufnością – rozmawia z Bogiem i idzie przez życie, przyjmując postawę dziecka, które chce stale być blisko Ojca.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Piątek piątego tygodnia Wielkiego Postu

o. Edmund Kowalski CSsR  (30 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobot CSsR  (22 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (11 kawietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (27 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (18 marca 2016 roku, Rok, C, II)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (07 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (23 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR  (12 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (30 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (26 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (08 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (31 marca 2023 roku, Rok A, I)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 marca 2024 roku, Rok B, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Profesor doktor habilitowany, wykładowca na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz w Instytucie Teologicznym
Księży Misjonarzy w Krakowie – Braniewo