Świętego Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski – uroczystość - Homilie Rok B 2023/24

Świętego Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski – uroczystość

Wtorek, 23 kwietnia 2023 roku, IV tydzień wielkanocny, Rok B, II

Jeżeli z wiarą przyjmujemy słowo Boże, to możemy mieć w sobie przekonanie, że teksty biblijne mówią o aktualnej sytuacji Kościoła i naszej własnej, jakby były to słowa pisane do nas dzisiaj. Dzięki lekturze Pisma Świętego wciąż przekonujemy się, że Bóg mówi do nas codziennie i ciągle zachęca nas, abyśmy odkrywali prawdę zawartą w Jego słowie.

W dzisiejszym czytaniu z Dziejów Apostolskich poznajemy treść rozmowy, jaką Jezus przeprowadził ze swoimi uczniami już po śmierci i zmartwychwstaniu. Apostołowie wyrazili swoje oczekiwania: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? (Dz 1, 6). Odpowiedź Jezusa jest zaskakująca: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziem (Dz 1, 7-8). W tych słowach znajdujemy wskazówkę, która w wielu sytuacjach jest nam pomocna na drodze wiary: nie szukać spełnienia swoich doczesnych pragnień i oczekiwań, ale świadczyć o Chrystusie w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1, 8). Jakże bardzo ta wskazówka przypomina inne słowa Jezusa: Starajcie się najpierw o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane (Mt 5, 33).

Do kształtowania takiej postawy potrzeba odwagi i mocnego zaufania Bogu, a nie jest to łatwe. Nie było to łatwe dla apostołów, choć widzieli znaki i cuda, jakie czynił Jezus. Nie było łatwe dla następnych pokoleń chrześcijan. Nie jest to łatwe dla nas, choć mamy za sobą dwa tysiąclecia chrześcijaństwa, ogromny dorobek myśli i ducha oraz świadectwa wielu pokoleń wierzących.

Święty Wojciech biskup i męczennik, którego dzisiaj czcimy, daje nam przykład takiej odwagi i mocnego zaufania Bogu. Jako patron naszej Ojczyzny może być dla nas dobrym przykładem i orędownikiem w obecnych czasach.

W tym kontekście warto przywołać słowa z modlitwy mszalnej na dzisiejszą uroczystość:

„Boże, Ty umocniłeś nasz naród w wyznawaniu Twego imienia przez nauczanie i chwalebne męczeństwo świętego Wojciecha, biskupa; spraw, prosimy, aby ten, który na ziemi głosił naszym przodkom wiarę, wstawiał się za nami w niebie”.

Św. Wojciech podejmując zadanie apostołów, którzy głosili Ewangelię w różnych stronach świata, za ich przykładem apostołował wszędzie, gdzie nadarzyła się sposobność. Jako młody biskup Pragi nawoływał usilnie do przemiany życia i porzucenia złych obyczajów zarówno ludzi możnych, jak i duchowieństwo. Z powodu niezrozumienia i powstałych konfliktów wyjechał wraz ze swoim bratem przyrodnim Radzymem do Rzymu. Tam razem z nim wstąpił do klasztoru benedyktynów na Awentynie, posługując wśród braci zakonnych. Po kilku latach papież nakazał mu powrócić do Pragi i na nowo podjąć posługę biskupią.

Ponieważ powracały sytuacje konfliktowe z diecezjanami, Wojciech zdecydował się po pewnym czasie, by wyjechać na wyprawę misyjną. Zachęcony przez cesarza Ottona III i za zgodą papieża Grzegorza V, wyruszył wraz z towarzyszami do Polski, skąd udał się z misją do pogańskich Prus. Poganie przyjęli ich jednak niechętnie, ubliżali im i znieważali. W końcu zamordowali świętego Wojciecha, który liczył dopiero 41 lat życia. Wykupione ciało męczennika zostało złożone w Gnieźnie, w kościele zbudowanym na Wzgórzu Lecha.

Dwa lata później, w 999 roku papież Sylwester II kanonizował Wojciecha, a w roku następnym do Gniezna pielgrzymował cesarz Otton III, który ogłosił papieską decyzję o erygowaniu pierwszej polskiej archidiecezji i metropolii ze stolicą w Gnieźnie.

Zapał misyjny św. Wojciecha był motywowany odwagą, miłością do Boga i pragnieniem głoszenia Chrystusa. Podkreślają to słowa prefacji z Mszy św. ku czci patrona naszej Ojczyzny:

„Boże, Ty włączyłeś do grona biskupów świętego Wojciecha pełnego miłości ku Tobie i wiary, która daje zwycięstwo nad światem. On przeszyty włóczniami obumarł jak ziarno pszenicy, które rzucone w ziemię daje plon obfity. Radujemy się z jego opieki nad nami i sławimy Ciebie za łaski, których nam udzieliłeś”.

Nasze powszechne kapłaństwo, w które zostaliśmy włączeni przez chrzest święty, zobowiązuje nas do apostołowania przynajmniej w naszym środowisku życia i do udziału w służbie Bożej. Dziękując dziś Bogu za Jego łaskawość i za przykład św. Wojciecha, prośmy o potrzebną również nam miłość, odwagę i zaufanie, by tam, gdzie żyjemy, aktywnie włączać się w dzieło dawania świadectwa o Chrystusie, naszym Zbawicielu.